تاثیر روش کرانیوساکرال تراپی بر نقص توجه همراه با بیش فعالی دانش آموزان

هدف: امروزه روش های درمانی مکمل و جایگزین (cam) برای طیف گسترده ای از اختلالات مورد استفاده قرار می گیرد. کرانیوساکرال تراپی یکی از درمان های مکمل و جایگزین محسوب می شود که از مانورهای دستی با نیروهای سبک جهت سلامت استفاده می گردد. در این رویکرد استخوان های جمجمه قابلیت حرکت داشته و تکنیک های این روش انتقال پیام در رشته های عصبی را بهبود بخشیده و ایمنی بدن را با رفع گرفتگی های گره های لنفاوی و افزایش پادتن های بدن، تقویت می کنند. از این رو در این پژوهش اثربخشی کرانیوساکرال تراپی در کاهش علایم نقص توجه و بیش فعالی مورد بررسی قرار گرفت. روش: 24 کودک مبتلا به نقص توجه همراه با بیش فعالی از مرکز کاردرمانی رشد به صورت نمونه در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه کنترل و آزمایش تقسیم شدند. قبل از شروع دوره والدین کودکان موظف به تکمیل پرسشنامه مشکلات رفتاری کودکان کانرز (cprs) و علایم مرضی کودکان csi-4 (فرم والدین) شدند و در پایان دوره نیز این ارزیابی ها مجدداً تکرار گردید. مدت اجرای روش کرانیوساکرال تراپی در گروه آزمایش 15 جلسه به صورت هفتگی و هر هفته دو جلسه بود. سپس داده های حاصل از پرسشنامه ها با نرم افزار spss-16 به روش کواریانس مورد تجزیه و تحلیل و کلیه فرضیه ها مورد تایید قرار گرفت. یافته-ها: نتایج حاصل از آنالیز داده ها نشان داد کرانیوساکرال به صورت معناداری بر افزایش توجه، کاهش بیش فعالی، ضدیت و نافرمانی، اختلال رفتار سلوک، اضطراب و خجالت، مشکلات اجتماعی و مشکلات روان تنی شرکت کنندگان موثر بوده است. نتیجه گیری: بنابراین کرانیوساکرال تراپی نوعی اصلاح بیومکانیکی است که می تواند بهبود علایم در کودکان مبتلا به نقص توجه همراه با بیش فعالی را تسهیل بخشد.