بررسی تاثیر کیفیت حسابرسی بر توانایی سرمایه گذاران برای پیش بینی سودهای آینده ی شرکت های بورسی

هدف از این تحقیق یررسی تاثیر کیفیت حسابرسی بر توانایی سرمایه گذاران برای پیش بینی سودهای آینده شرکت ها است. عدم توانایی سرمایه گذاران برای انجام پیش بینی و وجود اشتباه در این پیش بینی ها، بیانگر وجود عدم اطمینان در محیط اطلاعاتی شرکت ها است. محیط اطلاعاتی سرمایه گذاران و یا به عبارتی اطلاعاتی که سرمایه گذاران برای پبش بینی های خود از آنها استفاده می کنند شامل، مجموعه ای از اطلاعات عمومی (اطلاعات مشترک و در دسترس همه ی سرمایه گذاران) و اطلاعات اختصاصی آن ها (اطلاعات مربوط به طرز فکر و درک آنها از وضعیت اقتصادی و ...) در خصوص شرکت ها است. کیفیت حسابرسی هر دو مجموعه ی اطلاعاتی مورد استفاده ی سرمایه-گذاران برای پیش بینی را بهبود می بخشد. روشن است که با افزایش کیفیت حسابرسی و در نتیجه؛ کیفیت اطلاعات مورد استفاده ی سرمایه گذاران توانایی آنان برای پیش بینی افزایش می یابد. برای اندازه گیری و ارزیابی توانایی سرمایه گذاران برای پیش بینی سودهای آینده (متغیر وابسته ی این تحقیق)، یعنی توانایی سرمایه گذاران برای پیش بینی سودهای آینده، از ضریب واکنش سودهای آینده، در مدل رگرسیونی سود - بازده کالینس (1994) استفاده می شود. در این تحقیق کیفیت حسابرسی به عنوان متغیر مستقل تعریف شده است. کیفیت حسابرسی به دلیل ساختار چند بعدی و نامشهود آن دارای روش خاصی برای اندازه گیری نیست. در تحقیقات متعدد اغلب از معیارهای متفاوتی برای اندازه گیری کیفیت حسابرسی استفاده می شود. در این تحقیق سه معیار، اندازه ی موسسه حسابرسی، تخصص موسسه ی حسابرسی در صنعت، و تداوم انتخاب حسابرس بر اساس مدل فرناندو و همکاران(2008) به عنوان شاخص هایی برای کیفیت حسابرسی در نظر گرفته شده اند. در این تحقیق با اعمال محدودیت ها در انتخاب نمونه در نهایت از داده های مربوط به 120 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران طی دوره ی زمانی 1389-1382 برای آزمون فرضیه های تحقیق استفاده شد. نتایج آزمون چاو برای تشخیص روش مناسب تخمین مدل رگرسیون، استفاده از روش داده های تلفیقی را تایید کرد. نتایج تحقیق در سطح اطمینان 95 درصد بیانگر رد فرضیه ی اول و دوم وتایید فرضیه ی سوم بوده است. نتایج آزمون فرضیه ها، نشان می دهد که اندازه ی موسسه ی حسابرسی و تخصص موسسه ی حسابرسی بر توانایی سرمایه گذاران برای پیش بینی تاثیر معناداری ندارد، در مقابل، بین تداوم انتخاب حسابرس و توانایی سرمایه گذاران برای پیش بینی سود های آینده یک رابطه ی مثبت و مستقیم وجود دارد.