مبانی فقهی اصلاحیه قانون حضانت

چکیده بر طبق رأی مشهور فقهای امامیه، حضانت پسر تا دو سالگی و حضات دختر تا هفت سالگی با مادر است و بعد از آن حضانت کودک به عهده پدر خواهد بود. در مورد تعیین سن حضانت کودک، اختلاف زیادی میان فقها وجود دارد که در این تحقیق ده قول احصا گردیده است. اختلاف مذکور ناشی از تعارض میان دو دسته روایتی است که یکی دلالت بر اولویت پدر بر حضانت فرزند به طور مطلق دارد و دیگری دلالت بر اولویت مادر به طور مطلق. این پژوهش با تحقیق در قاعده «الجمع مهما امکن اولی من الطرح» و اتخاذ مبنای عدم ترجیح جمع تبرعی بر طرح (رأی مرحوم شیخ انصاری)؛ و بررسی تبرعی بودن جمع هایی که از طرف فقها در اقوال گوناگون مطرح شده، روش ترجیح میان روایات را پیش گرفته و در نتیجه با ترجیح روایات اولویت مادر به طور مطلق، قول «اولویت مادر بر حضانت فرزند مطلقا تا هفت سال» را برگزیده است. واژگان کلیدی: حضانت، ولایت، رضاع، سن تمییز، طلاق