مبانی قانونی امداد رسانی بین المللی (مطالعه موردی غزه)

زندگی بشر در این جهان همواره دستخوش حوادث و وقایع پیش بینی نشده ای است. بحرانهایی که زندگی بشر را تهدید می کند گاه زاییده حوادث غیر مترقبه وگاه زاییده حوادث انسانساز می باشد. این حوادث گاه جنبه شخصی و گاه جنبه عمومی و اجتماعی می یابد. در حوادث با جنبه عمومی، در سطح بین المللی این انتظار از دولتها می رود که ساز وکار و بستر لازم را از پیش برای مقابله با حوادث در نظر گرفته تا در زمان وقوع حادثه و بحران ناشی از آن به مواجهه با آن پرداخته و پس از فروکش کردن بحران به زدودن عوارض ناشی از آن و بازسازی اهتمام نمایند. بدیهی است که چهارچوبها و سازوکارهای زیادی از سوی متولیان این مهم در حوزه بین الملل وجود دارد. اما با افزایش وقوع مخاصمات مسلحانه در سطح بین المللی از یک طرف و رویه بین المللی موجود از طرف دیگر به نظر می رسد که مشکلاتی در این سازوکارها وجود داشته باشد. برخی از این نقطه ضعفها در مواردی نظیر سازماندهی نیروهای امداد رسان، سازماندهی عملیات امداد رسانی، برقراری امنیت در منطقه، عدم وجود نظام مطمئن برای سالم رساندن کمکهای مردمی با امکان ارزیابی و اندازه گیری و ... ، به طور ملموس قابل مشاهده است. اما یکی از مهمترین نقطه ضعف ها فقدان نظام حقوقی و قانونی بین المللی جهت ارتقاء کیفیت امداد رسانی بین المللی می باشد. هر چند ابتکاراتی مانند حقوق بین الملل بشر دوستانه (ihl) شامل کنوانسین های ژنو ، بررسی و توسعه قانون بین المللی پاسخگویی به سوانح (idrl) توسط فدراسیون بین المللی جمعیتهای صلیب سرخ و هلال احمر که بزرگترین سازمان بشردوستانه جهان است آغاز شده است ولی تا رسیدن به وضعیت قابل استناد هنوز راه درازی در پیش است. این طرح، بوسیله بررسی مــبانی قانونی امداد رسانی بین المللی و وضعیت موجود امداد رسانی در غزه ، با حمایت از مفاهیم و اصول انساندوستانه بین?المللی، بیانگر نظامهای پشتیبانی درهنگام کمک به آسیبدیدگان از بلایا ، نحوه هدایت کمکهای انساندوستانه بین?المللی، التزام همکاری با مقامات دولتی، جمعیت های هلال احمر و سازمانهای غیردولتی برای آمادگی در مقابل بلایا، پیشگیری و کاهش خطرات و نمایانگر عدم وجود نظامی مناسب و کارآمد و پوشش دهنده تمام ابعاد، برای عملیات امداد و نجات در مخاصمات بین المللی بطور کامل می باشد و امیدوارست موجب آگاهی نسبت به محدودیتها و چالشهای این اصول در سطوح ملی و بین المللی و نتیجتاً بهبود راهکارهای پاسخگویی انساندوستانه و ارتقاء فعالیت ها در زمینه آمادگی و پیشگیری از سوانح گردد تا کمک?های انساندوستانه بین?المللی به گونه ای موثر ، به موقع و مناسب ارائه گردد.