ارزیابی عملکرد پارک های علم و فناوری ایرانی عضو iasp با رویکرد تلفیقی fahp و ftopsis

پارک های علم و فناوری سازمان هایی هستند که تحقیقات و صنعت را بهم متصل می کنند. هدف آنها ارتقاء رقابت و فرهنگ نوآوری در میان سازمان های دانش محور و تجاری وابسته شان است. از آنجا که پارک های علم و فناوری با نرخ فزاینده ای در کشورهای سرتاسر جهان در حال ایجاد هستند، ارزیابی عملکرد آنها موضوع بسیار پیچیده ای است. چندین عامل وجود دارد که عملکرد پارک های علم و فناوری را ارزیابی می کند مانند ساختار درونی، توسعه درونی، پیامدهای حضور در ناحیه، ابعاد مالی و اقتصادی، منابع انسانی و بهره وری فنی- علمی و توسعه روابط بین منطقه ای و بین المللی. هدف این مقاله ارائه مدلی برای ارزیابی عملکرد براساس فرآیند تحلیل سلسله مراتبی فازی و تاپسیس فازی است تا به متولیان و مدیران پارک ها برای ارزیابی عملکرد در یک محیط فازی کمک کند. فرآیند تحلیل سلسله مراتبی فازی برای تعیین وزن نسبی معیارهای ارزیابی و تاپسیس فازی برای رتبه-بندی پارک ها استفاده می شود. در این پژوهش، این معیارها و معیارهای فرعی آنها با توجه به شرایط پارک های ایرانی بومی سازی می شوند. رتبه عملکرد پارک های علم و فناوری 13 گانه در معیارهای اصلی به شکل زیر بدست آمد: پارک علم و فناوری اصفهان> فارس> خراسان> اراک> دانشگاه تهران> خلیج فارس> پردیس> گیلان> آذربایجان شرقی> یزد> کرمان> کرمانشاه> همدان.