نقش پدرسالاری حقوقی در سیاست کیفری

نوشتار حاضر پیرامون اصل پدرسالاری حقوقی به عنوان یکی از مبانی جرم انگاری می باشد.این اصل ، بیانگر این اندیشه است که حکومت و قانون گذار در برابر شهروندانش همچون پدر در برابر فرزندان است و بعضا در مواردی صلاح و نفع آنها را بهتر از خودشان می داند.این اصل، ورود آسیب و ضرر به خود،همچنین ضرر به دیگران در صورت رضایت بزه دیده را در مواردی منع می کند. در پی بررسی جهت یافتن پاسخ سوال های تحقیق به این نتیجه رسیدیم که با توجه به اهمیتی که قاعده ضرر در جرم انگاری رفتارها دارد و همچنین ابهام موجود در مفهوم ضرر،می توان با تفسیری موسع از مفهوم ضرر ،آن را به حیطه آسیب به جامعه و عموم مردم گسترش داد.به علت ارتباط تنگاتنگ این اصل با حقوق و آزادی های افراد وحریم خصوصی انسان ها،تعیین مرزی معین و برجسته امری مهم و نیازمند بررسی است.برخی بااستناد به دلایلی نظیر انحصاراصل ضرر درجرم انگاری و منافات داشتن این اصل با آزادی،حق خلوت وخودمختاری افراد و... به مخالفت با آن پرداخته اند. درمقابل عده ای با دلایلی هم چون اخلاق گرایی، پیامدگرایی،جمع گرایی و... موافق اعمال این اصل درحقوق کیفری هستند.با بررسی پیرامون مفاهیمی نظیر حریم خصوصی و موارد موجه نقض آن، می توان دریافت که هیچ گاه نمی توان به طور مطلق حکم به مشروعیت این اصل داد و بایستی هماره با تعیین حدود وثغور آن،مانع سوء استفاده از آن را فراهم کرد.در حقوق اسلام نیز حریم خصوصی افراد بسیار محترم شمرده شده است.اما از آن جایی که آزادی از جانب خداوند به انسان عطا شده است،در مخالفت با آن نمی توان به آزادی استناد کرد و خداوند مرجع جرم انگاری این قوانین است.از طرفی مفهوم حریم خصوصی متفاوت ازحقوق غربی است. در نهایت باید همواره مراقب بود تا این اصل موجبات دخالت های بیجا و سرکوبگرانه دولت ها را فراهم نیاورد و همواره در شرایط استثنایی و با لحاظ کردن همه اصول و شرایط به این اصل استناد کرد.