تاثیر مصرف کوتاه مدت مکمل ال-کارنیتین بر غلظت لاکتات،گلوکز خون و عملکرد هوازی و بی هوازی مردان تمرین کرده

ال-کارنیتین با افزایش اکسیداسیون اسید های چرب بلند زنجیر و تثبیت استیل کوآنزیم به شکل استیل کوآنزیم آزاد، احتمالا می تواند موجب افزایش فعالیت پیروات دهیدروژناز، کاهش تولید اسید لاکتیک و بهبود عملکرد ورزشکار شود. بر این اساس، هدف از این تحقیق بررسی اثر مکمل یاری حاد ال-کارنیتین بر لاکتات، گلوکز خون، حداکثر اکسیژن مصرفی و توان بی هوازی مردان تمرین کرده بود. 16 مرد تمرین کرده (میانگین سنی 21.43 سال) به صورت داوطلبانه از دانشکده تربیت بدنی دانشگاه گیلان، به عنوان آزمودنی در این تحقیق شرکت کردند. آزمودنی ها به صورت دوسوکور در دو آزمون مجزا به فاصله 7 روز شرکت کردند. آزمودنی ها 90 دقیقه قبل از انجام فعالیت هوازی و بی هوازی 3 گرم مکمل ال-کارنیتین یا دارو نما (مالتودکسترین) را مصرف کردند. برای فعالیت هوازی از آزمون شاتل 20 متر و برای فعالیت بی هوازی از آزمون رست استفاده شد. نمونه های خونی 5 دقیقه پیش و 4 دقیقه پس از آزمون جمع آوری شدند. از شرکت کننده ها خواسته شد برای نمونه گیری خونی و انجام آزمون ها صبح و در حالت ناشتا حضور یابد. برای مشخص کردن تفاوت بین گروه مکمل و دارونما در هر فعالیت از آزمون t استفاده شد. در گروه مکمل(فعالیت هوازی 62/20±25/141 و فعالیت بی هوازی 47/55±38/145) پس از فعالیت میزان لاکتات کمتری نسبت به گروه دارونما (فعالیت هوازی 85/20±00/151 و فعالیت بی هوازی 59/28±50/152) داشتند (05/0p?). همچنین، گروه مکمل (فعالیت هوازی 74/19±00/136 و فعالیت بی هوازی 64/13±50/115) پس از فعالیت از گلوکز خون بیشتری در مقایسه با گروه دارونما (فعالیت هوازی 65/15±62/121 و فعالیت بی هوازی 63/12±12/110) برخوردار بودند (05/0p?). مقادیر حداکثر اکسیژن مصرفی، حداکثر و میانگین توان بی هوازی نیز در گروه مکمل (به ترتیب 28/3±74/48، 44/83±75/520 و 14/96±50/382 )به طور معنی داری از گروه دارونما (به ترتیب 01/4±07/45، 59/109±38/483 و 30/82±62/361) بیشتر بود (05/0p?). یافته ها نشان می دهند که مصرف حاد مکمل ال-کارنیتین می تواند موجب بهبود عملکرد هوازی و بی هوازی شود.