بررسی احیای تلوریت توسط مخمرهای قابل کشت جدا شده از پساب های صنعتی

استفاده از میکروارگانیسم ها برای احیای اکسی آنیون های سمی به شکل عنصری غیر سمی آن ها، روشی مقرون به صرفه در پاکسازی زیستی است. نظر به گزارش های اندک در زمینه ی پردازش اکسی آنیون ها توسط مخمرها، این پژوهش به جداسازی مخمرهای مقاوم به اکسی آنیون تلوریت و کرومات پرداخت. مخمرهای احیاکننده ی تلوریت با هدف کاربرد احتمالی آن ها در فزون سازی زیستی فراتر بررسی شد. در این تحقیق، 309 جدایه ی مخمری از پساب کارخانه های چرم سازی شهرک چرم شهر ورامین و تصفیه خانه های پالایشگاه های گازی پارس جنوبی جدا و خالص سازی شد. جدایه ها روی دو نوع محیط جامد حاوی غلظت های متفاوت تلوریت و کرومات، شامل محیط کشت کمپلکس بر پایه sda و محیط کشت حداقل غنی شده با عصاره ی مخمر کشت داده شد. بیش از 99% جدایه قادر به رشد و احیای تلوریت در محیط های کشت کمپلکس و حداقل مذکور به ترتیب تا غلظت 2 و 5/0 میلی مولار بودند. نتایج نشان داد که در محیط کمپلکس و محیط حداقل به ترتیب حدود 85% و 69% جدایه ها قادر به رشد در حضور 5 میلی مولار تلوریت بودند که در این غلظت لزوما رشد همراه با احیا نبود. آزمون مقاومت به کرومات نشان داد که در محیط کمپلکس و در حضور 10 میلی مولار کرومات بیش از 33% جدایه ها و در محیط حداقل غنی شده با عصاره ی مخمر و در حضور 3 میلی مولار این اکسی آنیون، بیش از 16% جدایه ها رشد کردند. بررسی احیای تلوریت در محیط مایع حداقل غنی شده با عصاره ی مخمر منجر به انتخاب دو جدایه ی sg 519 و sg 3702 گردید. بیش از 98% از تلوریت موجود در محیط حاوی 1 میلی مولار تلوریت توسط جدایه ی sg 519 و در محیط حاوی 1، 5/1 و 2 میلی مولار آن توسط جدایه ی sg 3702 در مدت یک هفته حذف گردید. نتایج نشان داد که میزان حذف تلوریت توسط جدایه ی sg 519 مستقل از میزان تلقیح اولیه بوده اما با افزایش غلظت تلوریت به شدت کاهش می یابد؛ در حالی که میزان حذف تلوریت توسط جدایه ی sg 3702 وابسته به میزان تلقیح اولیه بوده و با افزایش غلظت تلوریت کاهش چشم گیری ندارد. شمارش تعداد سلول های زنده مانده در پایان دوره ی گرماگذاری نشان داد که با افزایش غلظت تلوریت این تعداد کاهش یافته اما میزان کاهش برای جدایه ی sg 519 بیش از جدایه ی دیگر بود. این دو جدایه قادر هستند که در محیط حداقل غلظتی بیش از 15 میلی مولار را تحمل نمایند. شناسایی این دو جدایه بر پایه ی روش های فنوتیپی و مولکولی نشان دهنده ی شباهت 100 درصدی توالی 600 جفت بازی مربوط به 26s rdnaجدایه ی sg 519 به گونه ی rhodotorula mucilaginosa بود. جدایه ی sg 3702 قرابت کامل به گونه های شناخته شده نشان نداد، ولی این جدایه از نظر فنوتیپیک مشابه trichosporon domesticum و از نظر قرابت توالی d1/d2 مشابه t. montevideense می باشد، بر اساس درخت فیلوژنی این جدایه ممکن است گونه ای جدید باشد و لازم است که ویژگی های آن فراتر تعیین شود.