بررسی تاثیر بکارگیری برنامه درسی با رویکرد شناختی بر مهارت های زندگی نوجوانان عقب مانده ذهنی شهر تهران

هدف این پژوهش بررسی تأثیرآموزش با رویکرد شناختی بر پیشرفت مهارت زندگی دانش آموزان عقب مانده ذهنی آموزش پذیربود. به این منظور از مراکز حرفه آموزی تهران با روش نمونه گیری خوشه ای مرکز حرفه آموزی دخترانه عاطفه به صورت نمونه گیری خوشه ای انتخاب شد.سپس ازدانش آموزان مرکز 40نفرانتخاب شد. که به تصادف به دوگروه آزمایش وکنترل تقسیم شد.ابزار اندازه گیری پرسشنامه محقق ساخته 44سوالی بود. که مهارتهای زندگی درابعاد، خودآگاهی، ارتباطی، همکاری و مشارکت، مقابله با هیجانات و مقابله با استرس رامی سنجید. روایی محتوایی پرسشنامه با نظر متخصصین موردتأیید قرارگرفت.اعتبار ابزاربا روش آلفای کرونباخ 87/0 بود. برای توصیف داده ها ازنمودارخطی، شاخص های مرکزی نظیر میانگین وانحراف استاندارد،آزمون کلموگروف -اسمیرونف برای بررسی نرمال بودن توزیع متغییرها، وبرای تحلیل آماری فرضیه های پژوهش تحلیل و اریانس اندازه های مکرر، آزمون لوان برای برابری واریانس ها، آزمون t برای گروه های مستقل استفاده شد.نتایج زیر بدست آمد: - رویکرد شناختی بر پیشرفت مهارت های زندگی دانش آموزان عقب مانده ذهنی آموزش پذیرتأثیر معنادارداشت. ـ رویکرد شناختی بر پیشرفت مهارت خودآگاهی در دانش آموزان عقب مانده ذهنی تأثیر معنادارداشت. ـ رویکرد شناختی بر پیشرفت مهارت های ارتباطی در عقب ماندهذهنی تأثیر معنادارداشت. ـ رویکرد شناختی بر پیشرفت مهارت همکاری و مشارکت در عقب مانده ذهنی تأثیر معنادارداشت. ـ رویکرد شناختی بر پیشرفت مهارت های مقابله با هیجانات در عقب مانده ذهنی تأثیر معنادارداشت. ـ رویکرد شناختی بر پیشرفت مهارت های مقابله با استرس در عقب مانده ذهنی تأثیر معنادارداشت. واژگان کلیدی: رویکرد شناختی، مهارت های زندگی، دانش آموزان عقب مانده ذهنی آموزش پذیر.