بررسی رابطه شخصیت و رضایت از زندگی با میانجیگری رضایت شغلی در زنان شاغل ادارات دولتی شهرستان سمنان

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بین شخصیت و رضایت از زندگی با میانجیگری رضایت شغلی در زنان شاغل ادارات دولتی شهرستان سمنان می باشد . روش تحقیق مورد استفاده توصیفی از نوع پیمایشی همبستگی است . جامعه آماری این پژوهش راکلیه زنان شاغل درادارات دولتی شهرستان سمنان که حدود 2000 نفر می باشند را تشکیل می دهد که بر اساس جدول کرجسی و مورگان (1970 ) حداقل حجم نمونه برای انجام این پژوهش 322 نفر می باشد . روش نمونه گیری مورد استفاده ، روش تصادفی خوشه ای و تعداد پرسشنامه توزیع شده در بین کارکنان زن 370 پرسشنامه بوده است که از این میان 330 پرسشنامه مورد استفاده قرار گرفته است . جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامه های استاندارد پنج عاملی big5 (1985) جهت سنجش شخصیت ، پرسشنامه اسمیت ، کندال و هیولین(1969) جهت سنجش رضایت شغلی و از پرسشنامه توماس و همکاران (2006) جهت سنجش رضایت از زندگی استفاده شده است . برای سنجش روایی پرسشنامه تحقیق ، از روایی محتوایی و اسپیرمن و یافته های تحقیقات مشابه استفاده شده است که روایی آن 0.87 بدست آمد و پایایی پرسشنامه با استفاده از آلفای کرونباخ 0.83 بدست آمد از اینرو یافته ها نشان دهنده پایایی و روایی قابل قبولی می باشد . تحلیل داده ها با اعمال آزمونهای میانگین ، مدل معادلات ساختاری و تجزیه و تحلیل واریانس فریدمن با توجه به فرضیات تحقیق صورت پذیرفت . در این تحقیق متغیرهای شخصیت ، رضایت از زندگی ، و رضایت شغلی مورد بررسی قرار گرفت که یافته ها حاکی از آن است که ابعاد شخصیت با رضایت شغلی رابطه مثبت و معناداری دارد . ولی رضایت شغلی بر رضایت از زندگی تاثیر نداشته بلکه رضایت از زندگی بر رضایت شغلی اثر مثبت و معنادار دارد . همچنین ابعاد شخصیت نمی تواند بر رضایت از زندگی موثر واقع شود و با استفاده از تحلیلها رابطه عکس آنها یعنی تاثیر رابطه رضایت از زندگی بر ابعاد شخصیت به اثبات رسیده است .