رابطه سبک های والدگری با خودپنداره و تمایز یافتگی دانش آموزان متوسطه شهر یاسوج

چکیده هدف اساسی پژوهش حاضر بررسی رابطه سبک های والدگری با خودپنداره و تمایزیافتگی در بین دانش آموزان دبیرستانی شهر یاسوج بوده است .روش تحقیق ،توصیفی-همبستگی بوده و جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان دختر و پسر مقطع متوسطه شهر یاسوج که در سال تحصیلی 1391- 92 مشغول به تحصیل بوده اند وبه روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب می شوند واز بین کلیه دبیرستان های شهر یاسوج (15دخترانه و12پسرانه)سه دبیرستان دخترانه وسه تا پسرانه به طور تصادفی انتخاب و سپس از هر دبیرستان به طور تصادفی دو کلاس برگزیده شدند و به منظور آزمون فرضیه های تحقیق،پرسشنامه سبک والدگری(فرم فرزند)آلاباما(1992)،پرسشنامه خودپنداره راج کمار سارسوات(1996) و پرسشنامه تمایزیافتگی(1998) خود برای تحلیل داده ها استفاده شد. روش آماری ضریب همبستگی پیرسون بود. یافته های حاصل از پژوهش نشان داد که بین سبک های والدگری با خودپنداره و تمایزیافتگی همبستگی مستقیم و معنادار وجود دارد و همچنین بین سبک های والدگری مثبت،مشارکتی،نظارتی و اقتداری باخرده مقیاس های تمایزیافتگی همبستگی مثبت و معنادار وبین سبک والدگری تنبیهی با خرده مقیاس های تمایزیافتگی همبستگی معکوس و معناداروجود دارد .ودر فرضیه دیگر بین سبک های والدگری مثبت،مشارکتی،نظارتی و اقتداری باخرده مقیاس های خودپنداره همبستگی مثبت و معنادار است وسبک والدگری تنبیهی با خرده مقیاس های خودپنداره همبستگی معکوس و معنادار وجود دارد. کلید واژه:سبک والدگری ،خودپنداره،تمایزیافتگی،دانش آموزان