طراحی الگوی آموزش اثربخش در پرستاری :مطالعه کیفی-گرانددنظری

مقدمه : هدف اصلی آموزش پرستاری کمک به دانشجویان پرستاری است تا قادر به کسب مهارت بالینی و توانایی بکارگیری دانش همراه با نگرش ، در عملکرد پرستاری باشند .با توجه به پیچیدگی های فزاینده محیط های مراقبتی ، مدرسان پرستاری مسئول هستند، ازآمادگی فارغ التحصیلان برای ورود به عرصه وایفای نقش مناسب اطمینان یابند . زیرا هر گونه کاستی و نقصان در آموزش پرستاری تأثیر مستقیم بر دانش و مهارت بالینی و در نهایت سلامت افراد جامعه خواهد داشت. امروزه یکی از بزرگترین چالش های دانشکده های پرستاری تلاش برای مقابله با فاصله آموزش نظری و بالین در فرایند آموزش در سطح عالی است . هرچند که مشاوره حرفه ای و مهارت های مشارکتی به عنوان یک ضرورت برای پرستار بالینی متخصص شناسایی و توصیه شده است ، ولی چگونگی آموزش این مهارت ها یک چالش می تواند باشد . لذا این مطالعه با هدف طراحی الگوی آموزش اثربخش در پرستاری طراحی شده است. روش: ابتدا با روش تحقیق کیفی نظریه زمینه ای ،فرایند آموزش اثربخش بر اساس تجارب و تعامل افراد درگیر در آموزش در دانشکده پرستاری[اهواز، تهران، اصفهان] و بیمارستان آموزشی مورد بررسی قرار گرفت.مصاحبه ها بدون ساختار،روش اصلی جمع آوری داده ها بود.نمونه گیری به صورت هدفمند با انتخاب مدرسان دانشکده شروع وبتدریج به صورت نمونه گیری نظری بر اساس کدها و طبقات بدست آمده تا اشباع نظریه ادامه یافت .در این مطالعه با 28 مشارکت کننده به صورت فردی و با 17 نفر در سه گروه[ دانشجوی ارشد، دانشجوی دکتری و مدرس] به صورت بحث گروهی متمرکز مصاحبه شد.تحلیل داده ها به روش تحلیل استراس و کوربین انجام شد. پس از شناسایی مفاهیم اساسی فرایند آموزش اثربخش در پرستاری ،الگوی مشارکت حرفه ای مراقبت محور به استفاده از راهبرد ساخت نظریه واکر و اوانت طراحی گردید. یافته ها :تحلیل داده ها نشان داد مهم ترین دغدغه مشارکت کنندگان ، اجرای غیر اثربخش فرایند آموزش بود که شامل ترکیبی از نقش کمرنگ مراقبت در تدریس و ایستایی فرایند ارزشیابی می باشد. تلاش برای مشارکت حرفه ای مراقبت محور راهبرد اصلی بود که مشارکت کنندگان برای حل دغدغه خود در پیش می گرفتند که به عنوان متغیر مرکزی مطالعه ظاهر شد. این مفهوم مرکزی در ارتباط با شش مفهوم دیگر مطالعه قرار دارد که شامل "واگرایی مدیریت برنامه ریزی " به عنوان زمینه، " اجرای غیر اثربخش فرایند آموزش " شرایط علی ، " انگیزش " به عنوان شرایط مداخله گر ، "کسب صلاحیت حرفه ای "و "مشارکت موقعیتی ناکارآمد" به عنوان راهکار و " کارآمدی نسبی آموزش " به عنوان پیامد می باشد. بعد از ظهورنظریه مشارکت حرفه ای مراقبت محور ، با استفاده از نظریات مرتبط ، مدل آموزش اثربخش در پرستاری با عنوان "مشارکت حرفه ای مراقبت محور "طراحی شد. نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان داد عوامل تعاملی مختلفی وجود دارد که بر چگونگی و نحوه مواجهه مدرسان و دانشجویان با دستیابی به آموزش اثربخش تاثیر می گذارد که محوریت آن با مفهوم مرکزی مشارکت حرفه ای مراقبت محور می باشد.کاربرد مدل پیشنهاد شده در این مطالعه ممکن است به افراد درگیر در آموزش پرستاری جهت رسیدن به آموزش موفق و کارآمد در سطوح مختلف تحصیل در رشته پرستاری و سایر رشته های علوم سلامت کمک نماید .