محاسبه کران های ظرفیت هماهنگی در شبکه های اطلاعاتی به کمک تولید متغیرهای تصادفی همبسته

ر این پایان نامه نظریه هماهنگی را به عنوان مسأله ای کلی تر از مسأله ی صرفا مخابراتی که هدف آن ارسال منابع اطلاعاتی و بازسازی فرآیندهای تصادفی در شبکه ای از گره های توزیع یافته است، بررسی می کنیم. در حقیقت، مسائل صرفا مخابراتی زیرمجموعه ای خاص از این دست مسائل هستند. هدف مطرح شده در این پایان نامه آن است که با حداقل مخابره ی اطلاعات مبادله شده ی موردنیاز بر روی یال های با ظرفیت محدود بین گره های شبکه، مجموعه های قابل حصول از توزیع های مشترک وظایف قابل انجام توسط گره ها را تعیین کنیم. برای این دسته از مسائل، هماهنگی عمومی و هماهنگی خصوصی را معرفی می کنیم. منظور از هماهنگی عمومی، ایجاد یک همبستگی بین تمام گره های موجود در شبکه، بدون در نظر گرفتن اولویت یا برتری در سطح دسترسی به منابع اطلاعاتی هر گره است و مقصود از بیان هماهنگی خصوصی ایجاد یک همبستگی با توزیع احتمال مشترک مطلوب بر روی زیرمجموعه ای از گره های موجود در شبکه است که هدفی خاص برای انجام وظیفه ای محرمانه را پیگیری می کنند. معیار ما برای ایجاد هر دو نوع همبستگی، هماهنگی قوی می باشد که برای مدل ارائه شده، شبیه به کانال پخشی، بدون در نظر گرفتن منابع تصادفی مشترک، کران درونی قابل حصولی را ارائه می کنیم.