سنجش طیف مشارکتی به وسیله ی آشکارساز انرژی بهبودیافته در شبکه ی رادیو شناختی

سنجش طیف از اهمیت ویژه¬ای در شبکه¬های رادیو شناختی برخوردار است. در این پایان¬نامه، سنجش طیف مشارکتی در شبکه¬های رادیو شناختی مورد بررسی قرار می¬گیرد. ابتدا، روش¬های رایج در سنجش طیف مختصراً شرح داده می¬شود. آشکارساز انرژی به¬دلیل عدم نیاز به اطلاعات سیگنال کاربر اولیه و پیاده¬سازی ساده، برای سنجش طیف انتخاب می¬گردد. سپس، برای بهبود عملکرد سنجش طیف، آشکارساز انرژی بهبودیافته مطرح می¬شود. در این روش آشکارسازی، از نرم بهینه¬ی نمونه¬های سیگنال دریافتی به عنوان متغیر تصمیم¬گیری استفاده می¬شود. نتایج شبیه¬سازی نشان می¬دهد که استفاده از آشکارساز انرژی بهبودیافته، باعث افزایش احتمال آشکارسازی شبکه¬ی رادیو شناختی و کاهش تداخل با شبکه¬ی اولیه می¬گردد. در ادامه، سنجش طیف مشارکتی متمرکز با استفاده از آشکارساز انرژی بهبودیافته پیشنهاد گردیده و روابط مربوط به ترکیب نرم بهینه، استخراج می¬شود. برای محاسبه¬ی سطح آستانه¬ی مرکز ترکیب در روش¬های ترکیب نرم، تئوری یک روش تقریب تابع توزیع تجمعی برای مجموع چند متغیر تصادفی با توزیع گاما و با پارامترهای مقیاس متفاوت، ارائه و اثبات می¬گردد. نتایج شبیه¬سازی نشان می¬دهد که ترکیب نرم بهینه با استفاده از آشکارساز انرژی بهبودیافته، باعث افزایش عملکرد آشکارسازی در مقایسه با آشکارساز انرژی رایج می¬شود. سپس، به-منظور کاهش اثر خطای کانال گزارش در عملکرد شبکه¬ی رادیو شناختی، یک روش برای آشکارسازی مشارکتی بر اساس خوشه¬بندی و با استفاده از آشکارساز انرژی بهبودیافته در کانال رایلی پیشنهاد می-گردد. نتایج شبیه¬سازی، نشان دهنده¬ی بهبود عملکرد آشکارسازی در روش پیشنهادی نسبت به روش رایج و برای هر دو نوع آشکارساز انرژی رایج و بهبودیافته، می¬باشد.