بررسی رابطه بین میزان گرلین و هوموسیستئین خون بند ناف با اختلالات جریان خون جفت و رشد جنین تشخیص داده شده از طریق سونوگرافی

به منظور پی بردن به رابطه بین میزان دو فاکتور گرلین و هوموسیسستئین در نوزادان کم وزن با اختلالات جریان خون جفت که از طریق بررسی سونوگرافی داپلر تشخیص داده شده اند ، مطالعه حاضر طراحی شده است . این نوزادان در معرض آسیب های جدی که زندگی آنهارا تهدید می کند، قرار دارند. ضمن اینکه این آ سیب ها میتواند باعث عوارض پایداری مثل دیابت غیر وابسته به انسولین، فشار خون و بیماری های قلبی شوند. خون بند ناف از 21 نوزاد متولد شده با اختلالات جریان خون تشخیص داده شده توسط سونوگرافی و 18 نوزاد طبیعی بدون اختلالات جریان خون به منظور مقایسه جمع آوری شد . 5 میلی لیتر خون بند ناف تحت شرایط استریل در دو تیوپ جداگانه برای بررسی گرلین و هوموسیستئین از هر دو گروه گرد آوری و نمونه ها سانتریفیوژ شدند. سرم و پلاسمای جدا شده در20- درجه سانتی گراد تا جمع آوری کامل نمونهها -فریز شدند. پس ازآن، مقادیرگرلین و هوموسیستئین نمونه ها اندازه گیری شد و داده های به دست آمده در هر دو گروه مقایسه شدند. نتیجه گیری: نتایج نشان دهنده افزایش میزان میانگین سطح سرمی هوموسیستئین در گروه نوزادان کم وزن نسبت به گروه سالم 70/2± 40/11در مقابل 03/3 ±71/9 افزایش میانگین سطح سرمی گرلین در گروه نوزادان کم وزن 05/5± 69 /51 در مقابل 65 /4± 56 /40 می باشد. همچنین میانگین وزن نوزادان با اختلالات جریان خون (45/2±1960) به طور قابل ملاحظه ای کمتر از میانگین وزن نوزادان سالم(4/2±3360) می-باشد. با افزایش میزان هوموسیستئین احتمال خطر برای اختلالات جریان خون جفتی مطرح می شود و نیز باعث افزایش میزان گرلین شده وموجبات تاخیر رشد جنین و نوزاد را فراهم می کند.