تاثیر کودهای شیمیایی و کود حیوانی بر عملکرد و کیفیت انگور (vitis vinifera l.) رقم بی دانه سفید در منطقه ارومیه

یکی از دلایل عملکرد پایین انگور در شهرستان ارومیه تغذیه ضعیف تاکستان است. این پژوهش به منظور بررسی اثر سه روش کوددهی بر خصوصیات کمی و کیفی انگور سفید بی دانه در منطقه نازلوچای واقع در شهرستان ارومیه انجام شد. در این مطالعه، هدف اصلی افزایش کیفیت تغذیه ای انگور سفید بی دانه با کاربرد سیستم های کوددهی آلی، شیمیایی و تلفیقی، از طریق افزایش پتانسیل آنتی اکسیدانی و تجمع متابولیت های ثانویه است. با توجه به نتایج صفات کمی اندازه گیری شده شامل قطر، طول و وزن حبه، تعداد حبه در خوشه، قطر، طول و وزن خوشه، تعداد خوشه چه در خوشه و تعداد خوشه در بوته به طور معنی داری تحت تأثیر تیمار واقع شدند. تیمارهای با کاربرد حداقل مقدار کود آلی (5 کیلوگرم به ازای هر تاک) و کود شیمیایی (30 گرم نیتروژن + 150 گرم فسفر + 250 گرم پتاسیم به ازای هرتاک) به ترتیب بیشترین وزن حبه و تعداد حبه در خوشه را نشان دادند. بیشترین وزن خوشه در تیمار سطح بهینه شیمیایی (60 گرم نیتروژن + 300 گرم فسفر + 500 گرم پتاسیم به ازای هر تاک)و بیشترین تعداد خوشه در بوته در تیمار سطح حداقل کود شیمیایی مشاهده شدند. کوددهی شیمیایی سطح بهینه از کود شیمیایی (a2) بیشترین عملکرد و پتانسیل تولید را داشت. مقدار عناصر برگ به طور معنی داری توسط کوددهی تحت تأثیر واقع شد، در حالی که ph و اسید قابل تیتر تحت تأثیر واقع نشدند. محتوای مواد جامد محلول در تیمار سطح بهینه از کود آلی (10 کیلوگرم به ازای هر تاک) به طور معنی داری نسبت به تیمارهای دیگر بیشتر بود. میوه های پرورش یافته با استفاده از کود آلی بیشترین مقدار کوئرستین و کاتچین را دارا بودند. همچنین میوه های تیمار شده با کود آلی بیشترین مقدار فلاونوئید کل، فنل کل و فعالیت آنتی اکسیدانی را نشان دادند، که مقدار این ترکیبات در کل در سطح بهینه کود آلی نسبت به دو سطح دیگر بیشتر بود. به طور کلی، بالاترین کیفیت تغذیه ای انگور سفید بی دانه در کوددهی ارگانیک و تلفیقی به دنبال افزایش متابولیت های ثانویه و فعالیت آنتی اکسیدانی حاصل شد.