ویژگی های استبداد سیاسی از دیدگاه علامه نائینی و سید عبدالرحمن کواکبی

هدف از این پژوهش، بررسی «ویژگی های استبداد سیاسی از دیدگاه آقایان علامه نائینی و کواکبی» می باشد. بنابراین تلاش گردیده، به این سوأل کلیدی پاسخ داده شود که، «مهمترین عامل ورود، استقرار و گسترش حکومت های استبداد سیاسی ر جامعه اسلامی از نظر آقایان نائینی و کواکبی چه می باشد» . بر اساس فرضیه این تحقیق، علل اصلی چنین وضعیتی : پیرایه ها و انحرافات از اسلام اصیل و ناب، استفاده از دین بصورت ابزار سیاسی، جهل و ناآگاهی ملت یک کشور نسبت به حقوق طبیعی و سیاسی خود و عدم نظارت و مشارکت آنان می باشد. تحقیق حاضر با استفاده از روش کتابخانه ای انجام یافته. مباحث آن در پنج فصل تنظیم شده که فصل اول اختصاص به کلیات طرح دارد. در فصل دوم، چهارچوب نظری بررسی می شود. فصل سوم، به حکومت از دیدگاه کواکبی و نائینی پرداخته شده است. در فصل چهارم، به مقایسه ی دیدگاه این دو اندیشمند بزرگ می پردازد و در نهایت فصل پنجم، «ورود، استقرار و علل ماندگاری حکومتهای استبدادی در کشورهای اسلامی» را مورد بررسی قرار می دهد. بر اساس نتایج این تحقیق، کواکبی خویش را مسلح به قلم و کاغذ نموده و در مقابل استبداد که بزرگترین درد جوامع اسلامی است قرار میگیرد. ایشان استبداد را از زوایای مختلف بررسی نموده و به توصیف آن پرداخته. نائینی دیگر اندیشمندی است که در برهه ای مشترک همچون کواکبی به مقوله استبداد پرداخته است. ایشان روی مشروطه تمرکز نموده و با استفاده از فقه اسلامی یک نظریه حکومتی ارائه نموده، و آن را مقدمه ای برای رسیدن به ایجاد حکومت اسلامی دانسته است ایشان کوشش زیادی میکندکه تئوری مشروطه راازدیدگاه مذهب شیعه بیان واثبات کند. این دو اندیشمند استبداد دینی را نیز به تصویر کشیده اند. کواکبی استبداد دینی و سیاسی را همکار یکدیگر می داند بطوری که حاکم ستمکار را مانند خدای معبود عبا دت کنند. نائینی پایه گذاری آن را از زمان آغاز بدعتهای معاویه دانسته است. به شکلی که بتدریج نقابی از دین جایگزین دین شد و در اصل در مقابل دین قرار گرفته. این دو اندیشمند مهمترین عامل در ایجاد و رود به استبداد را نا آگاهی و جهالت مردم می دانند