تاثیر افزودن نمک های صفراوی گاو در جیره ی غذایی بر شاخص های رشد، بقاء، ترکیبات لاشه و برخی شاخص های خون شناختی و بیوشیمیایی سرم خون ماهی کپور معمولی (cyprinus carpio)

ماهی کپور معمولی (cyprinus carpio) به دلیل مزایایی از جمله سهولت پرورش و طعم قابل قبول، جزء ماهیانی ست که بسیار پرورش داده می شود وبررسی هایی برای بهبود تغذیه ی آن صورت گرفته است. در موجودات سعی بر این است که برای کاهش هزینه های تغذیه، تا حد ممکن چربی را افزایش دهند تا از چربی جیره به جای پروتئین برای تامین انرژی استفاده کند. نمک های صفراوی با تاثیر بر ذرات چربی، می توانند به عنوان ناقل و حمل کننده ذرات چربی عمل نمایند. به منظور بررسی تاثیر نمک های صفراوی در جیره ی غذایی ماهی بر شاخص های رشد، بازماندگی، ترکیبات لاشه و برخی شاخص های خون شناختی و بیوشیمیایی سرم خون، تعداد 300 بچه ماهی کپور معمولی (cyprinus carpio) با وزن متوسط 5/0± 3 گرم به مدت 12 هفته در مرکز تحقیقات آبزی پروری شهید فضلی برآبادی، دانشکده شیلات و محیط زیست دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان مورد مطالعه قرار گرفت. نمک های صفراوی گاو در 5 سطح 0، 25/0، 5/0، 75/0 و 1 درصد به جیره ی غذایی بچه ماهیان اضافه شد. طی دوره ی آزمایش، غذادهی دوبار در روز و به میزان 3 تا 5 درصد وزن توده ی زنده انجام شد. پس از پایان آزمایش تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که شاخص های رشد و بازماندگی، پروتئین، خاکستر و رطوبت لاشه در تیمارهای مختلف اختلاف معنی داری با یکدیگر نداشتند (p>0.05). تیمار 4 با میزان 1 درصد نمک صفراوی و 629/0±52/32 درصد چربی کم ترین میزان چربی را داشته و از لحاظ آماری با سایر تیمارها اختلاف معنی داری داشت (p<0.05). هم چنین، تیمار 2 با میزان 5/0 درصد نمک صفرا بالاترین و تیمار شاهد با 0 درصد نمک صفرا پایین ترین میزان کلسترول و تری گلیسیرید خون را داشتند و دارای اختلاف معنی-دار با سایر تیمارها بودند (p<0.05). میزان پروتئین کل، گلبول های سفید، گلبول های قرمز، هموگلوبین، هماتوکریت، mcv، mch و mchc خون به طور معنی داری، دارای اختلاف بین گروه های آزمایشی و شاهد بودند (p<0.05).