مقایسه ی تأثیر راهبردهای اول و دوم روش تدریس بدیعه پردازی بر پرورش خلاقیت کودکان دوره ی آمادگی(5 الی 6 سال)، شهرستان نیشابور در سال تحصیلی 91-1390.

چکیده دنیای پیشرفته و پیچیده ی امروز جوامع بشری، بیش از هر زمان دیگری نیازمند افراد خلاق و هوشمند است. در این رابطه نظام آموزشی و به خصوص معلمان ما وظیفه دارند با به کارگیری روش های تدریس فعال، شرایط لازم برای پرورش و ایجاد تفکر خلاق، که یکی از مولفه های توسعه ی هر نظام آموزشی است را فراهم آورند. در این راستا پژوهش حاضر، به بررسی میزان تأثیر و مقایسه ی دو راهبرد روش تدریس بدیعه پردازی بر پرورش خلاقیت و مولفه های آن (سیالی، انعطاف پذیری، اصالت، بسط) کودکان پیش از دبستان (5 الی 6 سال) می پردازد. این پژوهش به روش نیمه آزمایشی و با استفاده از طرح پیش آزمون و پس آزمون با دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل صورت گرفت. جامعه ی آماری این پژوهش، کودکان پیش از دبستان (5 الی 6 سال) شهرستان نیشابور در سال تحصیلی 91-1390 است که از بین آن-ها 30 کودک به عنوان نمونه انتخاب شدند. روش نمونه گیری در این پژوهش از نوع نمونه گیری تصادفی خوشه ای بوده و جهت جمع آوری داده ها از آزمون تصویری خلاقیت تورنس، فرم «ب» استفاده شد. میانگین ضریب پایایی برای آزمون تصویری تورنس از 88/. تا 96/. گزارش شده است. همچنین برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه، آزمون کواریانس و آزمون تعقیبی شفه برای مقایسه ی نتایج دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل استفاده گردید. نتایج و یافته های این پژوهش حاکی از آن است که دو راهبرد روش تدریس بدیعه پردازی بر پرورش خلاقیت کودکان پیش از دبستان (5 الی 6 سال) تأثیر گذار است اما تفاوت معنا داری بین دو راهبرد روش تدریس بدیعه پردازی بر پرورش خلاقیت و مولفه های آن در این گروه سنی مشاهده نگردید.