بررسی ساخت کلان داستان بیژن و منیژه شاهنامه فردوسی براساس الگوی لباو و والتسکی

در این تحقیق به بررسی ساخت کلان یا چارچوب فکری داستان بیژن و منیژه شاهنامه فردوسی براساس الگوی لباو و والتسکی(1967) پرداخته شده است. داستان بیژن و منیژه شامل ده روایت کوچک است که هر کدام از آنها توجیه کننده ضرورت وجود دیگری است. این روایت بر زیر بخش های عمده الگوی فوق که شامل مقدمه، روند و پایان بندی است، انطباق داده شده است. در این داستان مقدمه از دو روایت«رفتن گروهی از آرمانیان به درگاه کیخسرو» و«رفتن گرگین و بیژن و آرمان شهر برای نبرد با گرازان» تشکیل شده است. روند از یک روایت«آشنایی بیژن و منیژه» که در داخل آن پنج روایت «دیدار بیژن و منیژه»، «بازگشتن گرگین میلاد تنها به ایران و پرسیدن شاه و گیو از روزگار بیژن»، « فاش شدن حضور بیژن در کاخ منیژه»، «کمک خواستن شاه از رستم» و «رفتن رستم به توران در لباس بازرگانان» روند سازی شده اند. پایان بندی از سه روایت «حمله رستم و بیژن به کاخ افراسیاب و شکست او» ، « بازگشت سپاه ایران» و « ازدواج بیژن و منیژه» تشکیل شده است و باعث یکپارچگی داستان های متوالی شاهنامه می شوند. این گونه طرح بندی، از کلیت الگو پیروی می کند، ولی در موارد جزئی تر دارای تفاوت هایی است که عبارتند از: الف) دارا بودن پیشدرامد؛ ب) نحوه و محل ارزیابی. در نهایت، کلیه بندهای موجود در خدمت نقش اصلی«ارجاعی»و «ارزیابی» هستند که لباو و والتسکی معرفی کرده اند.