اثر سیلیسیم در افزایش تحمل به تنش شوری میخک (dianthus caryophyllus) و بنفشه فرنگی (viola tricolor)

پژوهش های قبلی نشان داد که سیلیسیم می تواند در متحمل نمودن گیاهان به تنش ها به خصوص تنش شوری موثر باشد. لذا در این مطالعه اثر تیمار سیلیسیم در سه سطح ( 0، 50 و 100 میلی گرم در لیتر) بر روی خصوصیت های فیزیولوژیکی و مرفولوژیکی گیاهان بنفشه فرنگی و میخک، تحت شرایط تنش شوری کلرید سدیم ( 0، 70 و 120 میلی-مولار) مورد ارزیابی قرار گرفت. برخی شاخص های رویشی از جمله طول، وزن تَر و خشک ریشه و اندام هوایی و صفت های فیزیولوژیکی مانند درصد نشت الکترولیت ها، کلروفیل کل، محتوای نسبی آب برگ و فعالیّت آنزیم های گایاکول پراکسیداز (pod)، اسکوربات پراکسیداز (apx) و کاتالاز (cat) در طول دوره ی آزمایش اندازه گیری شدند. در پایان آزمایش کل گیاهان از خاک خارج شدند و برخی از ویژگی های مرفولوژیکی آنها ارزیابی شدند. نتایج نشان داد که تیمار سیلیسیم مانع کاهش معنی دار وزن تَر و خشک و عمق نفوذ ریشه در میخک و بنفشه فرنگی در شرایط تنش شوری شده است؛ ولی تأثیر معنی داری روی طول اندام هوایی نداشته است. همچنین تیمار سیلیسیم مانع افزایش نشت یونی برگ ها در شرایط تنش شوری شد. محتوای نسبی آب برگ و کلروفیل کل برگ های میخک نسبت به بنفشه فرنگی در شرایط شوری با کاربرد سیلیسیم بالاتر بوده است. کاربرد سیلیسیم در گیاه میخک باعث افزایش فعالیّت آنزیم apx گردید، از طرفی فعّالیّت آنزیم های pod و cat را هم در برگ های بنفشه فرنگی و میخک افزایش داده است. به نظر می رسد، تیمار سیلیسیم تحمل به تنش شوری را با افزایش رشد ریشه ها و تقویت سیستم آنتی اکسیدان های آنزیمی همچنین حفظ محتوای نسبی آب و کلروفیل برگ افزایش داده است.