الغناء و الرقص علی المذاهب الخمسه

پایان نامه حاضر حکم شرعی غناء و رقصیدن در فقه امامیه و فقه حنفیه، مالکیه، حنابله و شافعیه و موارد حرمت و حلیت آن را تجزیه و تحلیل فقهی کرده و ادله فقهی هر یک از این مذاهب را به صورت مبسوط ارائه می دهد. نویسنده مواردی از حکم حرمت غنا و رقص را که مذاهب خمسه بر حرمت آن اتفاق نظر دارند و همچنین برخی موارد جواز را که این مذاهب به آن ها اشاره کرده اند، به طور جداگانه بررسیده و دیدگاه های فقهای آنان را منعکس می سازد. وی در هفت باب به این موضوع پرداخته است. باب اول به تعریف لغوی و اصطلاحی غنا و رقص اختصاص دارد. نگارنده در باب دوم ضمن بیان دیدگاه های فقهای امامیه در مورد حکم غنا و رقص، ادله حرمت غنا و رقص را از آیات و روایات بررسیده و ضابطه کلی برای حرمت آن ها را تحلیل کرده، حرمت غنا به مجرد صوت و ترجیع بدون ضمیمه شدن کلام به آن را نیز در فقه امامیه بیان می کند. او در باب سوم از آرای مذهب فقهی شافعی در حرمت رقص و غنا سخن گفته و ادله فقهای شافعی در مباح بودن رقص را منعکس ساخته و در برخی آرای فقهی آنان مناقشاتی کرده است. باب چهارم به شرح اعتقادات فقهی مذهب حنفیه در حکم شرعی غنا و رقص اختصاص یافته و دو قول به حلیت و حرمت در موارد خاص واکاوی گردیده و مناقشات وارد شده به ادله فقهای حنفیه، فراروی مخاطبان قرار می گیرد. نویسنده در باب پنجم آرای فقه مذهب مالکی در حکم شرعی غنا و رقص و موارد استثنای حرمت آن ها در این مذهب فقهی را بیان می کند. در باب ششم آرای مذهب فقهی حنبلی در حرمت غنا و رقص و موارد مباح آن بیان شده و مناقشاتی در آرای فقهی آنان صورت گرفته است. در باب هفتم به صورت مقارنه ای و تطبیقی موارد جواز غنا و رقص نزد مذاهب پنج گانه مزبور به صورت جداگانه مطرح شده و ادله فقهی آنان در اباحه و جواز رقص و غنا در مواردی خاص، مانند مراسم جشن و عروسی تبیین می گردد.