critical discourse analysis of two political speeches in light of bakhtins dialogism

چکیده گفتگوگری باختین نظریه ای است که به تفاوت ها احترام گذاشته و گفتگو را ارج می نهد. رشته های مختلف علوم انسانی همواره از این نظریه بهره جسته اند. با وجود این تنها مطالعات اندکی در زمینه تجزیه و تحلیل نقادانه کلام به نظریه گفتگوگری پرداخته اند. پنداشت تحقیق حاضر بر آن است که احترام به حقوق دیگران از طریق فراهم آوردن شرایط یکسان برای بیان نظریات مختلف یکی از مهمترین مشترکات تحلیل انتقادی گفتمان و گفتگوگری می باشد. بنابراین تحقیق حاضر به تحلیل دو نمونه از مهمترین سخنرانی های سیاسی تاریخ، "رای یا گلوله" توسط ملکلم ایکس و" رویایی دارم" توسط مارتین لوتر کینگ، با استفاده از دو مفهوم کلیدی خود و دیگری و تعدادی از مفاهیم مهم دیگر مانند عبارت، چند صدایی، چند کاربردی، زمان و مکان ، نیروی های مرکز گریزو مرکز گرا، و ساختار پرداخته است. نتایج این تحلیل نشان داد که دو سخنرانی انتخاب شده، به عنوان دو عبارت، محل منازعه ی بین نیروی های مرکز گریزو مرکز گرا بوده اند که در آن ها ساختار ارتباطی خود-دیگری در "رای یا گلوله" بیشتر به صورت برتری یک دیدگاه بوده، در حالیکه این ساختار در" رویایی دارم" نمونه های فراوانی از چند صدایی و مصالحه نظریات را به نمایش گذاشت. بنابراین" رای یا گلوله" به عنوان نمونه ای از تک گویی و" رویایی دارم" نمونه ای از گفتگوگری معرفی شدند. علاوه بر این، تجزیه و تحلیل متنی این دو نمونه ی تک گویی و گفتگو گری نتایج متفاوتی را آشکار ساختند که می توان به ترتیب خطاب صریح یا ضمنی قطب مخالف، بکارگیری واژگانی با معنی ضمنی منفی یا مثبت، و وجود یا عدم وجود لهجه آمریکایی آفریقایی را به عنوان مثال نام برد. تشخیص تک گویی و گفتگو گری و ویژگی های متنی آن ها می تواند منتقدین کلام و گفتمان را در درک عمیق تر متون یاری رسانند. کلمات کلیدی: گفتگوگری، تحلیل انتقادی گفتمان ،" رای یا گلوله"، " رویایی دارم"