بهره گیری از اعنبارات خرد در جهت توانمندسازی زنان روستایی مورد مطالعه بخش شیب آب شهرستان زابل

زنان به عنوان رکن اساسی واحدهای تولیدی همواره مطرح بوده اند و ساختار اقتصادی خانواده بدون حضور آنها نمی توانست و نمی تواند پایداری داشته باشد. با اینحال تأخّر فعالیت های فرهنگی و اجتماعی نسبت به تغییرات اقتصادی موجب شده است که نقش تعیین کننده ی آنان در جامعه و در فرآیند توسعه چندان آشکار نباشد.در بسیاری از کشورهای جهان سوم و از جمله ایران راهبردهایی برای رفع موانع مشارکت عملی زنان در توسعه اتخاذ شده است که توانمندسازی زنان یکی از این راهبردهاست. توانمندسازی فرآیندی است که طی آن افراد، برای غلبه بر موانع پیشرفت، فعالیتهایی انجام می دهند که باعث تسلط آنها در تعیین سرنوشت خود می شود. در این راستا استفاده از اهرم اعتبارات خرد برای رفع فقر و توانمندسازی اقتصادی زنان به ویژه زنان روستایی که سرپرستی خانوار به عهده آنان است، نوعی از رویکردها در هزاره سوم به شمار می آید که در ایران و محدوده مورد مطالعه (شهرستان زابل) نیز برای رفع محرومیت از جامعه زنان روستایی، در حال تجربه کردن آن است. در تحقیق حاضر به منظور گردآوری اطلاعات مورد نیاز از دو روش، کتابخانه ای و اسنادی و روش میدانی و پیمایشی استفاده شده است. جامعه آماری این پژوهش کل زنان عضو صندوق های اعتباری خرد بخش شیب آب واقع در روستاهای دولت آباد، ابراهیم آباد و شهرک معدن که 67 نفر بوده و 60 نفر به عنوان نمونه آماری مورد پرسش قرار گرفتند و از میان زنان غیرعضو نیز 60 نفر که از طریق روش نمونه گیری سهمی تصادفی (در دسترس) انتخاب شدند می باشد. تجزیه و تحلیل داده ها از طریق آزمون آماری t تک نمونه ای و دو نمونه ای و آزمون همبستگی و لون(leven) استفاده شده است. نتایج نشان می دهد که اعتبارات خرد توانسته موجب افزایش درآمد زنان روستایی عضو صندوق ها گردد اما در زمینه بهبود زندگی توفیق چندانی حاصل نکرده است. همچنین اعتبارات خرد موجب افزایش اعتماد به نفس زنان روستایی نیز گردیده است.