ارزیابی کیفیت ابعاد فردی، اقتصادی، اجتماعی و علمی دانش آموختگان کارشناسی ارشد رشته مدیریت آموزشی دانشگاه تهران و خوارزمی

یکی از رسالت های مهم دانشگاه ها، تربیت نیروهای متخصص مورد نیاز جامعه است. مراکز آموزشی عالی مایل اند بدانند دانش آموختگان آنها بعد از فراغت از تحصیل با چه سرنوشتی مواجه اند و از تخصص خود چگونه بهره می گیرند. از آنجا که بخش مهمی از سرمایه های ملی صرف آموزش عالی می شود، به نظر می رسد که دانش آموختگان دانشگاه ها پس از فراغت از تحصیل نباید مدت زیادی بیکار مانده و باید سریعاً جذب بازار کار شوند، در حالی که آمار های موجود نشان از بیکاری هزاران دانش آموخته از جمله دانش آموختگان رشته مدیریت آموزشی دارند. هدف اساسی پژوهش حاضر ارزشیابی کیفیت ابعاد فردی، اقتصادی، اجتماعی و علمی دانش آموختگان کارشناسی ارشد رشته مدیریت آموزشی دانشگاه تهران و خوارزمی (152 نفر)که طی8 سال گذشته (سال های 82-89) از دانشگاه فارغ التحصیل شده اند؛ می باشد. در این پژوهش با استفاده از شاخص های برون داد و پیامد در الگوی عناصر سازمانی از دو پرسشنامه محقق ساخته برای گردآوری اطلاعات استفاده شده است. پرسشنامه اول برای جمع آوری اطلاعات دانش آموختگان در 4 بعد فردی، اقتصادی، اجتماعی و علمی، در 15 عامل پیشرفت تحصیلی، دانش، مهارت، نگرش، خلاقیت، ادامه تحصیل، تحقق اهداف اجتماعی (اجتماعی- آموزشی)، اشتغال، ارتباط شغل با رشته تحصیلی،کارآفرینی، ارائه مقالات داخلی و خارجی، تالیف یا ترجمهکتاب، طرح های پژوهشی و کنفرانس های علمی مربوط به رشته تحصیلی، در غالب 41 نشانگر تدوینو پرسشنامه دوم عامل رضایت کارفرمایان نسبت به دانش آموختگانرا که در 9 نشانگر طراحی شده است؛ ارزیابی می کند. نتایج نشان داد که در ابعاد فردی، کیفیت «پیشرفت تحصیلی» در دانش آموختگان و «دانش، نگرش، مهارت، خلاقیت» و«ادامه تحصیل» در سطح نسبتاً مطلوب، در ابعاد اجتماعی، کیفیت «تحقق اهداف اجتماعی- آموزشی» در سطح نسبتاً مطلوب و در ابعاد اقتصادی کیفیت «اشتغال» در سطح نامطلوب و «ارتباط شغل با رشته تحصیلی» و «کارآفرینی» در سطح نسبتاً مطلوب و «رضایت کارفرما» در سطح مطلوب و در ابعاد علمی ارائه مقالات داخلی در سطح نسبتاً مطلوب، ارائه مقالات خارجی، تالیف یا ترجمه کتاب، اجرای طرح های پژوهشی در سطح نامطلوب و مقاله در کنفرانس های علمی در سطح نسبتاً مطلوب قرار دارد. این نتایجنشان از وضعیت نه چندان مناسب دانشگاه های مورد مطالعه در ابعاد چهارگانه بود، نکته تأمل برانگیز، عدم توفیق دانشگاه های مورد مطالعه در حیطه های اشتغال در بعد اقتصادی و عامل های بعد علمی است.