محرومیت از حقوق اجتماعی در حقوق کیفری ایران و فقه امامیه

محرومیت از حقوق اجتماعی یکی از مصادیق واکنش جامعه در برابر جرم و بزهکاری محسوب می شود و در واقع وسیله ای است که قانونگذار و جامعه می توانند با توسل به آن، مجرمین حرفه ای و محکومین خطرناک را کنترل کرده و رفتار آنها را تا حدی مهار کنند و با ایجاد یکسری محدودیتها و محرومیتها در نحوه اعمال حقوق وآزادیهای این دسته از افراد، جامعه را از خطر آنها مصون بدارند و از آسیب دیدن منافع و مصالح آمن جلوگیری نمایند. در این مبحث مبانی نظری مجازات محرومیت از حقوق اجتماعی مورد بحث قرار گرفته است . در فصل اول به مفاهیم کلی مربوط به انواع مجازاتها به عنوان مهمترین ضمانت اجرای قانون و بارزترین مصداق واکنش جامعه پرداخته شده است . در فصل دوم مفهوم، مصادیق و هدف مجازات محرومیت از حقوق اجتماعی مورد بحث قرار گرفته است . در فصل سوم به جایگاه محرومیت از حقوق اجتماعی در طبقه بندی مجازاتها و همچنین به موارد حقوق کیفری نیز پرداخته شده است .