یادکرد حسرت آمیز گذشته در شعر لکی، با تأکید بر دیوانهای چاپ شده

یادکرد حسرت آمیز گذشته(نوستالژی) اصطلاحی است که ابتدا در عالم روانپزشکی ابداع و پس از آن به تدریج در هنر و ادبیات به کار گرفته شد؛ در این پایان نامه آن را با عنوان غمیاد نام می-بریم. رویکرد نوستالژیک به گذشته ی تاریخی، فرهنگی و جغرافیایی در شعر لکی نیز مانند بسیاری از شعرهای فارسی به شکل های غمیاد عزیزان و بزرگان از دست رفته و نیز شدت آسیب و صدمه ی مرگ، غمیاد آبادانی های گذشته، طبیعت بکر و مظاهر آن، غمیاد دوران کودکی، غمیاد زندگی صمیمی عشایری و اخلاق حسنه گذشتگان، غمیاد جوانی و شکوِه از پیری، غمیاد آداب و رسوم، اسباب و اثاثیه و شوون ساده زندگی روستایی و غمِ غربت بیان شده با زبانی هنرمندانه و زیبا دیده می-شود؛ به طور کلی غم و اندوه از شاخصه های اصلی شعر لکی به حساب می آید. از میان این گونه های عاطفی حسرت آمیز، بیش از همه غمیاد عزیزان و بزرگان از دست رفته و شدت آسیب و صدمه مرگ و نیز غمیاد مکان و آبادانی های گذشته ی روستا و طبیعت بکر و مظاهر آن در شعر این شاعران به کار رفته است. در این پایان نامه اشعار نوستالژیک شاعران لکی سُرا بررسی و تحلیل شده است.