آزمون مدل مفهومی تاثیر احساس خودکارآمدی مربیان بر میزان خودکارآمدی و رضایت مندی ورزشکاران

این تحقیق با هدف بررسی رابطه بین خودکارآمدی مربی با خودکار آمدی ورزشکار و رضایت مندی ورزشکار انجام شد. روش تحقیق از نوع تحقیقات علی و از نوع مدل سازی معادلات ساختاری می باشد. جامعه آماری تحقیق شامل کلیه ورزشکاران پسر شرکت کننده در یازدهمین المپیاد ورزشی دانشگاه ها و موسسات آموزش عالی سراسر کشور به همراه مربیان آنها بود و حجم نمونه 246 نفر ورزشکار و 87 نفر مربی تعیین شد. برای انتخاب نمونه ها از روش نمونه گیری تصادفی هدفدار استفاده شد. داده ها با استفاده از پرسشنامه اطلاعات جمعیت شناختی و سه پرسشنامه استاندارد شامل پرسشنامه خودکارآمدی عمومی شرر و همکاران (1982)، پرسشنامه رضایت مندی ورزشکاران (asq) ریمر و چلادورای (1998) و پرسشنامه خودکارآمدی مربی جمع آوری گردید. پس از تأیید روایی پرسشنامه ها توسط اساتید، پرسشنامه های رضایت مندی و خودکارآمدی ورزشکار بین ورزشکاران و پرسشنامه خودکارآمدی مربی بین مربیان مربوطه توزیع و پس از تکمیل در محل جمع آوری شد. از آزمون t تک نمونه ای و آزمون مدل سازی معادلات ساختاری برای به آزمون گذاشتن فرضیه های تحقیق در سطح معناداری 05/0=? استفاده شد. تعداد 246 ورزشکار با میانگین سنی 3/23 سال و انحراف استاندارد 86/3 در این تحقیق مشارکت نمودند. آزمون t یک نمونه ای نشان داد که خودکارآمدی مربیان و خرده مقیاس های آن و همچنین نمره خودکارآمدی و رضایت مندی ورزشکاران در سطح مطلوبی قرار دارند. برای آزمون مدل مفهومی تحقیق از مدل سازی معادلات ساختاری استفاده شد. شاخص های معنی داری برازش مدل نشان داد که مدل از برازش مناسبی برخوردار است. نتایج آزمون مدل نشان داد که ارتباط بین خودکارآمدی مربی با خودکارآمدی و رضایت مندی ورزشکار معنی دار می باشد. همچنین ارتباط بین خودکارآمدی ورزشکاران با رضایت مندی آنها معنی دار بود.