ساخت داربست های نانوکامپوزیتی کیتوسان و نانو لوله های کربنی با پوشش لامینین برای کاربرد در مهندسی بافت عصب

چکیده مهندسی بافت علمی جدید در عرصه علوم زیستی و پزشکی ا ست که هدف آن ساخت جایگزین های زیستی و ترمیم بافت های آسیب دیده می باشد. یکی از زیرشاخه های این علم مهندسی بافت عصب ا ست که تمرکز آن روی ترمیم آسیب های وارد شده به بافت عصب اعم از اعصاب مرکزی و محیطی می باشد. مهندسی بافت در واقع علمی بین رشته ای با بکارگیری علوم مختلف است که در صدد ساخت داربست جهت رشد، تکثیر و تمایز سلول می باشد. این پروژه با هدف ساخت داربست های کیتوسانی جهت رشد سلولی صورت گرفت. محلول % w/v2 کیتوسان با حلال اسیداستیک% v/v 2 تهیه و در دماهای متفاوت (6-، 80- و 196- درجه سانتیگراد) منجمد گردید. داربست از روش خشک کن انجمادی ساخته شد. برای ارتقای خواص مکانیکی از نانولوله های کربنی و جهت بهبود خواص زیست سازگاری از پروتئین لامینین استفاده شد. مورفولوژی نمونه ها بررسی و در نهایت داربست با مناسب ترین مورفولوژی (با دمای انجماد 6- درجه سانتیگراد) جهت ادامه کار انتخاب گردید. در ادامه داربست ها و فیلم های نانوکامپوزیتی با درصدهای 1، 5/2 و 5 از نانولوله ی کربن ساخته شد. در بررسی مورفولوژی با تصاویر sem بزرگترشدن اندازه حفرات و در بررسی میزان تخلخل با روش منراد افزایش میزان تخلخل (از 0 تا 5/2 درصد نانولوله) با افزایش درصد نانولوله ی کربن نشان داده شد. آزمون زاویه تماس، کاهش آبدوستی نمونه ها و افزایش خواص مکانیکی را با افزایش درصد نانولوله نشان داد. در بخش بعد سطح نمونه ها تحت پلاسمای اکسیژن فعال و سپس با پروتئین لامینین پوشش داده شد. نتایج تست های طیف سنجی ir و uv (با معرف برادفورد) و زاویه تماس به ترتیب حاکی از این بود که پلاسمای اکسیژن باعث افزایش جذب لامینین و افزایش آبدوستی نمونه ها شده است. در نهایت آزمون کشت سلولی با استفاده از سلول-های فیبروبلاست موشیl929، زیست سازگاری و عدم سمیت داربست ها و فیلم ها را نشان داد.