اثربخشی مشاوره گروهی بارویکردوجودی براحساس تنهایی وکیفیت زندگی زنان سرپرست خانواده

در این پژوهش اثربخشی مشاوره گروهی با رویکرد وجودی بر احساس تنهایی و کیفیت زندگی زنان سرپرست خانواده بررسی شد.جامعه آماری این پژوهش کلیه زنانی که همسران خود را با مرگ طبیعی از دست داده وسرپرست خانواده شهر شیراز بودند. به صدنفر از این زنان پرسشنامه احساس تنهایی و پرسشنامه کیفیت زندگی داده شد. سپس از بین آنان، کسانی که بالاترین نمره ها را در احساس تنهایی و پایین ترین نمره ها را در کیفیت زندگی کسب کرده بودندوشرایط ورود به پژوهش را دارا بودند ،24 نفر انتخاب و به شکل تصادفی در دو گروه آزمایش (12 نفر) و گروه گواه (12 نفر)، قرار گرفتند. ابزار مورد استفاده مقیاس تجدید نظر شده احساس تنهایی راسل (نسخه سوم) وفرم کوتاه پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی بود. مشاوره گروهی با رویکرد وجودی بر روی گروه آزمایش به مدت 10 جلسه 90 دقیقه ای، دو بار درهفته اجرا گردید.پس از اتمام مداخله از هر دو گروه پس آزمون به عمل آمد و آزمون پیگیری به فاصله یک ماه از اجرای پس آزمون اجرا شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل کوواریانس استفاده شد. نتایج نشان داد که مشاوره گروهی با رویکرد وجودی موجب کاهش احساس تنهایی گروه آزمایش در مقایسه با گروه گواه شده است (p<0/001). همچنین مشاوره گروهی با رویکرد وجودی موجب افزایش میانگین مولفه های سلامت جسمانی0 سلامت روان0 روابط اجتماعی و سلامت محیط در آزمون کیفیت زندگی گردید (p<0/001).به علاوه سودمندی مشاوره گروهی با رویکرد وجودی، بر میزان احساس تنهایی و کیفیت زندگی در مرحله پیگیری همچنان تداوم داشت.