بررسی عملکرد، اجزای عملکرد و پتانسیل کنترل علف هرز دو گیاه شنبلیله (trigonella foenum- greacum l.) و انیسون (pimpinella anisum l.) در شرایط کشت مخلوط

به منظور بررسی عملکرد، اجزای عملکرد و پتانسیل کنترل علف های هرز دو گیاه شنبلیله و انیسون در شرایط کشت مخلوط، آزمایشی در سال زراعی 1391 در مزرعه تحقیقاتی کشاورزی دانشگاه یاسوج در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار و ده تیمار به اجرا در آمد. تیمارهای آزمایش شامل 1- کشت خالص شنبلیله، 2- کشت خالص انیسون، 3- کشت مخلوط تک ردیفی، 4- کشت مخلوط دو ردیفی، 5- کشت مخلوط سه ردیفی شنبلیله و انیسون بدون کنترل علف هرز و همان تیمارها با کنترل علف هرز بودند. نتایج نشان داد که صفاتی نظیر ارتفاع بوته، تعداد شاخه جانبی، تعداد دانه در غلاف، شاخص برداشت و درصد روغن شنبلیله و همچنین ارتفاع بوته، تعداد چترک، وزن هزار دانه، شاخص برداشت، درصد روغن، کلروفیل و پروتئین دانه انیسون تحت تاثیر تیمارهای مختلف قرار نگرفتند. تیمارهای مختلف کشت مخلوط اثر معنی داری بر عملکرد دانه و عملکرد زیستی هر دو گیاه دارا بودند و کشت خالص گیاهان نیز در هر دو شرایط وجود و عدم وجود علف های هرز دارای بالاترین عملکرد دانه و عملکرد زیستی بودند. تیمارها از لحاظ صفات فیزیولوژیک نظیر عملکرد روغن، درصد نیتروژن زیست توده و پروتئین کل دانه در شنبلیله و عملکرد روغن و عملکرد اسانس در انیسون با همدیگر تفاوت معنی داری داشتند. شاخص نسبت برابری زمین در تمامی تیمارهای کشت مخلوط بالاتر از یک و بین 1/04 تا 1/39 بود که ler بالاتر از یک نشان دهنده برتری کشت مخلوط نسبت به کشت خالص در این الگوهای کشت می باشد. همچنین شاخص کاهش عملکرد واقعی (ayl) در تمامی تیمارهای مخلوط مثبت بوده که نشان دهنده سودمندی کشت مخلوط نسبت به تک کشتی هر یک از گیاهان است. زیست توده کل علف های هرز در تیمار کشت خالص بیشترین مقدار بود که این افزایش وزن خشک کل به دلیل عدم پوشش مناسب گیاه در تیمار کشت خالص، نفوذ نور به داخل پوشش گیاهی افزایش یافته و سبب رشد غیر عادی علف های هرز و افزایش زیست توده آنها می گردد.