بررسی و مطالعه پایداری چاه نفتی در جهت یابی های متفاوت به روش مدلسازی عددی براساس معیار و رفتار مکانیکی مناسب محلی (میدان پارس جنوبی)

پژوهش حاضر به بررسی وضعیت پایداری چاه مایل و عمودی در میدان پارس جنوبی پرداخته است. لازم به ذکر است یک تحلیل پایداری چاه برای اینکه کامل و قابل قبول باشد نیازمند اطلاعات دقیقی از وضعیت تنش های منطقه، فشار منفذی، وضعیت زمین شناسی و خواص سنگ های مسیر چاه می باشد. برخی از این داده ها را می توان با استفاده از روش های مستقیم و برخی دیگر را با استفاده از روش های تجربی به دست آورد. پس از آماده شدن داده-های ورودی مورد نیاز، یک مدل برای نشان دادن تمامی وضعیت های چاه می تواند ساخته شود. تمرکز این پژوهش بر روی دو حلقه چاه نفت در میدان پارس جنوبی می باشد که یکی از آن ها عمودی و دیگری مایل حفر شده است. برای مطالعه بهینه ترین وضعیت پایداری این دو چاه از نرم افزارهای عددی تخصصی تحلیل پایداری چاه از قبیل gmi.sfib و stabview و همچنین نرم افزار المان های محدود abaqus استفاده شده است. آگاهی از وضعیت تنش ها در این نوع پژوهش ها از اهمیت بالایی برخوردار است، از این رو بررسی هایی در مورد وضعیت تنش صورت گرفت و نشان داد که رژیم تنش حاکم در این منطقه به صورت گسل امتداد لغز بوده و تنش افقی حداکثر در جهت شمال شرقی – جنوب غربی می باشد. از این رو پایدارترین مسیر حفر چاه، موازی با جهت تنش افقی حداکثر تعیین شد. مدلسازی هر چاه با درنظر گرفتن معیار شکست های مختلف و نیز شیب و آزیموت های مختلف برای هر چاه صورت گرفت و وزن گل لازم برای اینکه چاه از لحاظ مکانیکی پایدار باشد به دست آمد. به علاوه به دلیل عدم قطعیت بعضی از داده های ورودی از روش تخمین کمی ریسک (qra) برای تعیین درصد موفقیت پایداری چاه استفاده شده است. نتایج به دست آمده از تخمین کمی ریسک می تواند احتمال پایداری چاه را با در نظر گرفتن فشار گل محاسبه شده، تخمین بزند. بر اساس آنالیز حساسیت صورت گرفته، اندازه تنش افقی حداکثر و مقاومت فشاری تک محوره سنگ بیشترین تأثیر را روی وضعیت پایداری این چاه ها دارند و در نتیجه باید با روش های دقیق تری به دست آیند.