بررسی فقهی وحقوقی دو مفهوم حقوق عمومی ومبانی اسلام در اصل 24 قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران

آزادی بیان وآزادی مطبوعات یکی از حقوق مسلم انسان هاست واز منظر جهانی ونیز شرعی از اهمییت بسزایی برخوردار است. در اصل 24 قانون اساسی برای اصل آزادی بیان دو محدودیت ذکر گردیده است که هردوی این تعاریف کلی وغیرواضح است . از آنجایی که ابهام در این دو قید ممکن است از یک سو به گسترش گستره ی شمولیت این محدودیت ها ومحدودیت بیش از حد حیطه ی این قیدها شود وباعث سواستفاده از آزادی مطبوعات گردد . ارائه ی تعریفی منطقی مطابق مقصود واضع از دو مفهوم مبانی اسلام وحقوق عمومی ونیز اخلال ضروری به نظر می رسد. به نظر می رسد منظور از مبانی اسلام مندرج در اصل 24 قانون اساسی تمام مسلمات دینی است که خدشه وارد شدن به آن باعث تزلزل عقیدتی در مردم می شود . ونیز معنای حقوق عمومی در اصل 24 غیر از معنای اصطلاحی حقوق ان است که به رابطه ی بین دولت وحکومت وتنظیم رژیم حاکمیتی می پردازد . بلکه اعم از حقوق عمومی به معنای حقوق اجتماعی وحقوق خصوصی به معنای حقوق تک تک افراد جامعه است