چهارچوب طراحی شهری پهنه ی تاریخی کرمان با محوریت گردشگری شهری.

فضاهای شهری در سراسر جهان برای سالیان متمادی در زمره ی با اهمیت ترین مکان ها برای اهداف گردشگری شهری بوده اند. در دوران جدید، ایجاد خاطره ی جمعی و تجربه ی مشترک یکی از نیازهای نادیده گرفته شده ی مهم افراد به شمار می رود که اینها مستلزم فعالیت و حضور مشترک در فضاست. محیطی که بستر رخداد فعالیت های شهری است، به لحاظ کیفی غنی است و به طور کالبدی و اجتماعی تعریف شده باشد. شرایط زندگی معاصر تنها در محل کار یا خانه تعریف نمی شود. توسعه فناوری ها و مدیریت مناسبات زندگی شهری، یکی از اشکال گذران اوقات فراغت را به عنوان مفهومی نو و در قالب « تجربه گردشگری شهری» تعریف کرده است. هدف اصلی این پژوهش، طراحی مطلوب فضای بستر گردش شهری بر اساس کیفیات پشتیبان گردشگری شهری است. با توجه به این که یکی از شاخص های کیفیت فضای شهری بروز فعالیت های انتخابی- تفریحی و اجتماعی است و این فعالیت ها مرتبط با گردش و فراغت شهری اند به بررسی معیارهای بروز این فعالیت ها نیز پرداخته می شود. ساختار این رساله شامل دو بخش اصلی است؛ ابتدا در فصول یک و دو، مطالعات اسنادی (نظری و عملی) آورده شده اند که منتج به تدوین اصول، معیارها و کیفیت های موثر بر گردشگری شهری شده است. در بخش دوم شامل فصول سه، چهار و پنج با رویکرد روش شناسی، شناخت و طراحی در دو مقیاس صورت پذیرفته است؛ نخست در مقیاس کلان، ناحیه ای از پهنه ی تاریخی کرمان جهت ارائه ی سیاست های متوجه فرصت های گردشگری و چهارچوب طراحی شهری مورد بررسی قرار گرفته است. در گام بعدی در مقیاس خرد، بخشی از ناحیه شامل یک محور انتخاب شد تا یافته های حاصل از بخش اول رساله یعنی کیفیت ها و معیارهای فعالیت در آن مورد پیمایش و ارزیابی قرار گیرند. پس از این پیمایش این نتیجه حاصل شد که میان گردشگری شهری و الگوی فعالیت های انتخابی و اجتماعی رابطه ی مستقیم وجود دارد. در نهایت و در قالب انجام یک پروژه ی طراحی شهری، راهنماها و طرح های مفهومی سه بعدی بر اساس اهداف کلان، عملیاتی، راهبرد و سیاست ها ارائه شده اند.