استخراج فاز جامد با استفاده از نانوذرات مگنتیت اصلاح شده پس از انجام واکنش های آنزیمی

در این پژوهش، برخی از آنزیم ها را که بر روی بعضی از گونه های شیمیایی و زیستی مهم مانند اوره و ال-سیستئین تاثیر می گذارند و آنها را به مشتقات قابل استخراج و اندازه گیری تبدیل می کنند، مورد بررسی قرار داده شدند. اوره آز و ال-سیستئین دسولفیدراز آنزیم هایی هستند که برای تبدیل اوره و ال-سیستئین به ترتیب به آمونیوم و سولفید استفاده می شوند. بخش اول این تحقیق مربوط به اندازه گیری آمونیاک و اوره می باشد. به منظور اندازه گیری اوره به این صورت عمل شد که ابتدا اوره به وسیله ی آنزیم اوره آز (جک بین میل) به آمونیوم و کربن دی اکسید تجزیه شد. سپس آمونیوم تولید شده توسط برومین به نیتریت اکسید شده و نیتریت تولید شده پس از تبدیل به رنگ آزو و پیش تغلیظ با نانو ذرات مگنتیت اصلاح شده با عوامل فعال سطحی به روش اسپکتروفتومتری مورد اندازه گیری قرار گرفت. محدوده ی خطی روش برای اندازه گیری آمونیاک و اوره به ترتیب برابر 2.30-0.02 و4.50-0.04 نانوگرم بر میلی لیتر می باشد. حد تشخیص روش هم برای آمونیاک و اوره به ترتیب برابر 0.007 و 0.02 نانوگرم بر میلی لیتر می باشد. بخش دوم این تحقیق شامل اندازه¬گیری سولفید و ال-سیستئین می باشد. اساس روش اندازه گیری سولفید برمبنای واکنش n,n-دی اتیل-پارا-فنیلن¬دی¬آمین با fe(iii) در محیط اسیدی می باشد. فرآورده ی اتیلن آبی حاصل پس از پیش تغلیظ با نانوذرات مگنتیت اصلاح شده با عوامل فعال سطحی، به روش های اسپکتروفتومتری و اسپکتروفلوریمتری آشکارسازی شد. به منظور اندازه گیری ال-سیستئین، ابتدا ال-سیستئین به وسیله ی آنزیم ال-سیستئین دسولفیدراز به آمونیوم، هیدروژن سولفید و پیروات تجزیه شده سپس آمونیوم و هیدروژن سولفید حاصل توسط روش های توضیح داده شده مورد اندازه گیری قرار گرفتند. محدوده ی خطی روش برای سولفید 20.0-0.1 نانوگرم بر میلی لیتر و برای ال-سیستئین 100.0-0.4 نانوگرم بر میلی لیتر (به روش اسپکتروفتومتری برمبنای سولفید)، 10.0-0.2 و 160.0-10.0 نانوگرم بر میلی لیتر (به روش اسپکتروفلوریمتری بر مبنای سولفید) و 16.0-0.08 نانوگرم بر میلی لیتر (به روش اسپکتروفتومتری بر مبنای آمونیوم) می باشد. همچنین حد تشخیص های بدست آمده برای سولفید و ال-سیستئین براساس روش های پیشنهادی به ترتیب برابر 0.064، 0.2، 0.06 و 0.05 نانوگرم بر میلی لیتر می باشند. روش های ارائه شده با موفقیت برای اندازه گیری آمونیاک، اوره و ال-سیستئین، در نمونه های مختلف آب و نمونه های بیولوژیکی استفاده شدند.