برهمکنش حالت نهایی واپاشی های مزون b به مزون های سنگین

ما در این پایان نامه واپاشی های مزون b را مورد بررسی قرار می دهیم. روشهای مختلفی برای ارزیابی این موضوع از جمله عامل بندی به روش qcd و اثرات برهمکنش حالت نهایی وجود دارند. تعدادی از واپاشی های خاص دو جسمی مزون b را که تابحال از طریق نظری مورد محاسبه قرار نگرفته اند، انتخاب می کنیم و به دو روش یاد شده محاسبه می کنیم، نشان می دهیم که جواب هایی که از طریق اثرات برهمکنش حالت نهایی بدست می آیند نسبت به روش عامل بندی qcd، با نتایج تجربی سازگاری بهتری دارند. لازم به ذکر است که روش قوی تر دیگری نیز به نام qcd اختلالی وجود دارد که به دلیل دقت بالای محاسباتی معمولا جواب های سازگارتری با نتایج تجربی می دهد، ولی ما در برخی از واپاشی های انتخابی خودمان نشان می دهیم که اثرات برهمکنش حالت نهایی حتی نسبت به qcd اختلالی هم جواب های موافق تری با تجربه دارند.ما در این پایان نامه همچنین واپاشی های شبه-دو-جسمی و سه جسمی مزون b را مورد تجزیه، تحلیل و محاسبه قرار می دهیم. در واپاشی های شبه-دو-جسمی، ابتدا مزون b به دو مزون واپاشیده می شود و این فرآیند در تجربه شناسایی می شود، بلافاصله یکی از دو مزون خروجی خود به دو مزون واپاشیده می شود در واقع خروجی نهایی سه مزون هستند، در حالیکه نحوه محاسبه نسبت شاخه ای نهایی از حاصلضرب دو نسبت شاخه ای یاد شده بدست می آید. تعدادی از این واپاشی ها را نیز مورد بررسی و محاسبه قرار می دهیم. اما در واپاشی های سه جسمی با توجه به اینکه تعداد معادلات حرکت از تعداد مجهول ها کمتر است محاسبات پیچیده تر می شوند. سعی می کنیم هر واپاشی را تحت شرایط مخصوص آن واپاشی مطالعه کنیم و با یک سری فرض های ساده ساز بتوانیم به مشکلات فایق آییم. از این واپاشی های سه جسمی نیز چند مورد را یا با فرض های ساده ساز یا در حالت عمومی از طریق برازش داده ها محاسبه می کنیم. نتایجی که برای واپاشی های شبه-دو-جسمی و سه جسمی مزون b بدست می آوریم قابل مقایسه با نتایج تجربی هستند.