تاثیر تلقیح توأم قارچ های میکوریزی و باکتری های محرک رشد بر عملکرد سیب زمینی تحت استرس خشکی

به منظور بررسی تأثیر تلقیح توأم قارچ های میکوریزی و باکتری های محرک رشد بر عملکرد گیاه سیب زمینی (solanum tuberosum l.) تحت استرس خشکی یک آزمایش فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 32 تیمار و سه تکرار، به صورت فاکتوریل در گلخانه ی گروه خاکشناسی دانشگاه زنجان به اجرا در آمد. تیمارهای آزمایشی شامل ترکیب فاکتوریل چهار سطح تنش خشکی (حفظ رطوبت در حد ظرفیت مزرعه، 80، 60 و 40 درصد ظرفیت مزرعه)، چهار سطح قارچ میکوریز آربوسکولار ( بدون تلقیح به عنوان شاهد، تلقیح با گلوموس اینترارادیسز، تلقیح با قارچ، گلوموس موسه و تلقیح با مخلوطی از دو قارچ) و دو سطح باکتری های محرک رشد (بدون تلقیح به عنوان شاهد و تلقیح با مخلوطی از باکتری های سودوموناس و باسیلوس) بودند. بعد از تعیین درصد وزنی رطوبت خاک در نقطه fc به کمک دستگاه صفحه فشاری بذور سیب زمینی در جعبه های مخصوص که حاوی 30 کیلوگرم خاک بود، بعد از اعمال تیمارهای قارچ های میکوریز و باکتری های محرک رشد کشت شدند. در این آزمایش عملکرد و اجزای عملکرد غده، تعداد ساقه های هوایی، ارتفاع بوته و همچنین غلظت عناصر نیتروژن، فسفر، پتاسیم، آهن، منگنز در برگ و غده گیاه سیب زمینی اندازه گیری شدند. عناصر مس، کلسیم و منیزیم نیز تنها در غده گیاه مورد اندازه گیری قرار گرفتند. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که اثر اصلی تنش خشکی و قارچ میکوریز بر همه صفات معنی دار گردید. تنش خشکی منجر به کاهش همه صفات مورد بررسی به جز نیتروژن برگ و غده سیب زمینی شد. کاربرد قارچ میکوریز عملکرد و اجزای عملکرد غده را افزایش داد و همچنین افزایش سایر عناصر غذایی را نیز به همراه داشت. اثر اصلی باکتری های محرک رشد نیز بر همه صفات به جز تعداد ساقه های هوایی معنی دار شد و مقدار آن ها را نسبت به شاهد افزایش داد. به طور کلی نتایج حاکی از آن بود که کاربرد قارچ های میکوریز و باکتری های محرک رشد به تنهایی یا به صورت مخلوط آثار سوء تنش خشکی را کاهش دادند.