مطالعه نظری و کاربردی ادغام بین کشورهای عضو اکو

یکی از دغدغه های مهم و اساسی کشورهای در حال توسعه، آثار و پیامدهای جهانی شدن اقتصاد است. از جمله واکنش های انفعالی این کشورها برای مقابله با پدیده جهانی شدن، ورود آنها به همگرایی های اقتصادی و منطقه ای است. در واقع، روی آوردن به ترتیبات تجاری و همگرایی های اقتصادی – منطقه ای می تواند یکی از راه های مقابله با فرایند جهانی شدن باشد و اقتصاد بسیاری از کشورهای در حال توسعه را در مقابل رقابت جهانی حفظ کند. کشور جمهوری اسلامی ایران، نیز با تکیه بر مزایای نسبی و توانایی های مختلف اقتصادی و کسب تجارب متفاوت از همگرایی های مختلف اقتصادی – منطقه ای می تواند توان خود را برای حرکت در روند جهانی شدن افزایش دهد. در این پایان نامه، پس از بررسی ارتباط جهانی شدن و پیوندهای منطقه ای و اقتصادی، در چارچوب یک الگوی اقتصاد سنجی ادغام بین کشورهای عضو اکو مورد بررسی و تجزیه و تحلیل قرار می گیرد. نتایج بیانگر این است که بدلیل ساختارهای اقتصادی نسبتاً یکسان و مشترکات سیاسی – اقتصادی و فرهنگی میان ایران و سایر کشورهای عضو اکو، ایجاد یکپارچگی اقتصادی می تواند منجر به افزایش مبادلات تجاری چند جانبه بین این کشورها و همچنین افزایش حجم مبادلات تجاری گردد.