نقش اقتصادی نواحی صنعتی برسکونتگاههای روستایی

گسترش صنعت در مناطق روستایی به منظور رشد و توسعه این نواحی در قالب راهبرد صنعتی سازی از چند دهه گذ شته در کشورهای مختلف بویژه کشورهای در حال توسعه تجربه شده است . در ایران نیز درراستای صنعتی سازی مناطق روستایی هرچند تا پایان سال 1384 تعداد209 ناحیه صنعتی روستایی در کشور احداث گردید ولی این نواحی تحت الشعاع فعالیت شهرکهای بزرگ صنعتی قرار گرفته بطوریکه توسعه چندانی نداشته اند. در این تحقیق با تمرکز بر نواحی صنعتی روستایی استان قم به اثر بخشی این مجتمع های صنعتی برسکونتگاههای روستایی پیرامون آنها پرداخته شده است با توجه به قرار گیری سه ناحیه صنعتی روستایی استان(دستجرد ،سیرو وطغرود) در سه فضای جغرافیایی (کوهستانی ، کوهپایه ای و دشتی ) ضمن ارزیابی اثر بخشی آنها بر شاخص های اقتصادی نظیر اشتغال ،درآمد و رفاه و زیرساخت سکونت گاههای روستایی پیرامونی به مقایسه آماری این اثر بخشی در این سه فضا توجه شده است .اطلاعات مورد نیازبصورت اسنادی و داده های مورد نیازمیدانی بوده که با تکمیل پرسشنامه توسط رهبران محلی نظیر اعضای شوراها، دهیاران ،معتمدین روستاها وهمچنین مدیران واحدهای تولیدی مستقر در نواحی صنعتی روستایی تکمیل و با استفاده از آزمون ها آماری تجزیه وتحلیل گردیده است ، نتایج بدست آمده با ضریب اطمینان 95/0 نشانگر این است که با احداث نواحی صنعتی از دیدگاه مدیران واحدهای تولیدی فعالیت نواحی صنعتی روستایی بر روی دو شاخص اشتغال ، همچنین رفاه و درآمد روستاههای پیرامون و از دیدگاه خبرگان محلی فعالیت نواحی صنعتی روستایی بر روی دو شاخص رفاه و درآمد وتوسعه زیر ساخت های روستاههای پیرامون تاثیر گذار بوده اند. همچنین فعالیت نواحی صنعتی روستایی از دیدگاه مدیران واحدهای تولیدی بر شاخص توسعه زیرساخت ها و از دیدگاه خبرگان و مدیران محلی بر شاخص اشتغال روستاههای پیرامون تأثیرمعناداری نداشته اند.دربررسی مقایسه ای وضعیت سکونتگاههای مستقر در سه فضای جغرافیایی به ترتیب در شاخص اشتغال سکونت گاههای مستقردرنواحی دشتی،کوهستانی و کوهپایه ای،درشاخص در آمدورفاه سکونتگاههای مستقردرنواحی دشتی ،کوهستانی و کوهپایه ای و در شاخص توسعه زیر ساختها سکونتگاههای مستقر در نواحی دشتی ،کوهستانی و کوهپایه ای قرار گرفته اند.