بررسی فراوانی نسبی و عوامل مرتبط با خودارضایی در کودکان 6 ماهه تا 12 ساله مراجعه کننده به کلنیک های تخصصی اطفال و روان پزشکی دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان در سال 1392

خودارضایی در انسان ها یک رفتار شایع است در حال حاضر خود ارضایی در کودکان به عنوان یک قسمت نرمال رفتار جنسی مورد قبول می باشد. تشخیص این رفتار در کودکان بزرگتر به این علت که معمولا تحریک ناحیه ی تناسلی با دست را شامل نمی شود مشکل می باشد. سن شروع این رفتار معمولا از حدود 2 ماهگی است ودر حدود 4 سالگی به اوج خود میرسد سن شیوع بعدی خودارضایی در بزرگسالی است.رفتارهای خودارضایی با بیماری هایی چون صرع، درد شکم، دیستونی حمله ای و دیسکینزی اشتباه میشود.کودکان دچار خودارضایی تحت مداخلات تشخیصی هزینه بر و غیر ضروری زیادی قرار میگیرند که نشان دهنده ی نگرانی والدین در این مورد می باشد. مواد و روش ها: این مطالعه از نوع توصیفی-مقطعی می باشد.در این مطالعه میزان خودارضایی در 203کودک مراجعه کننده به کلینیک های متخصصین اطفال و روانپزشکی شهر رفسنجان، بررسی شد.داده ها با استفاده از پرسشنامه? تحت محیط نرم افزار spss ver 17 و آزمون های آماری chi-squre وexact-test گرداوری شد. یافته ها: در این مطالعه از 203 کودک مراجعه کننده 30 مورد (8/14درصد) دچار خودارضایی بودند که 12 کودک (9/5درصد) پسر و 18 کودک (8/8درصد) دختر بودند.میانگین سنی خودارضایی در کودکان 31/3± 4 بود و کمترین سن شروع خودارضایی 3 ماه و بالاترین سن شروع خودارضایی 60 ماه بود میانگین سن شروع خودارضایی 3/15±63/ 17 بود. تعداد دفعات انجام این رفتار از 10 بار در روز تا 2 بار در ماه متغیر بود.طول مدت انجام خودارضایی از 1دقیقه تا 35 دقیقه متغیر بود و میانگین مدت زمان 5/9± 3/9 دقیقه بود. بین خودارضایی در کودکان با محل زندگی و مدت تغذیه با شیر مادر رابطه معنی دار شد. بین خودارضایی در کودکان با جنس، سن ، چندمین فرزند بودن، تحصیلات پدر، تحصیلات مادر، کلاس اجتماعی، وزن هنگام تولد و عفونت های دستگاه ادراری-تناسلی رابطه معنی دار نشد. نتیجه گیری: خودارضایی در کودکان یک رفتار شایع می باشد اما به طور کامل شناخته شده نمی باشد وجهت مشخص شدن عوامل مستعد کننده ی آن نیاز به مطالعات بیشتر می باشد.