عامل دار کردن نانوحامل های مغناطیسی اکسیدآهن-دکستران اسپرمین با پادتن anti-her2 به منظور ردیابی سلول های سرطانی سینه

استفاده از زیست فناوری نانو در ردیابی و درمان هدفمند انواع سرطان از جمله سرطان سینه به عنوان یکی از شایع ترین آن ها، یکی از چالش های دهه ی اخیر است. نانوذرات مغناطیسی پوشش داده شده با پلیمرهای زیست سازگار واتصال انواع پادتن به آن ها به منظور هدفمندسازی، گزینه مناسبی با هدف ردیابی توسط تصویربرداری تشدید مغناطیسی هستند. در این مطالعه ابتدا پلیمر دکستران- اسپرمین سنتز و آزمون های nmr برای ارزیابی ساختار و tnbs به منظور اندازه گیری تعداد گروه های آمینی پلیمر انجام شد و تعداد آن ها برابر با 1/46 میلی مول به ازای هر گرم پلیمر به دست آمد. سپس نانوذرات فراپارامغناطیسی آهن درون گیر شده در پلیمر دکستران-اسپرمین توسط فرآیند ژل شدن یونی تهیه شد و اتصال پادتن anti-her2 به این نانوذرات با استفاده از اتصال دهنده های edc-nhs انجام شد. آزمون های اندازه و پتانسیل زتای نانوذرات قبل و بعد از اتصال پادتن با افزایش اندازه از 118/1 به 131/8 نانومتر و کاهش پتانسیل زتا از 24/8+ به 0/02+ میلی ولت، اتصال را تأیید کردند. آزمون بردفورد بر روی روماند حاصل از سانتریفوژ نانوحامل ها غلظت پادتن در روماند را برابر با 0/56 میلی گرم بر میلی لیتر نشان داد که نسبت به مقدار اولیه ی 1 تقریباً نصف بود که نشان دهنده اتصال پادتن به میزان قابل قبول به نانوحامل ها بود. اتصال نانوسامانه های تهیه شده و ورود آن ها به سلول های سرطانی skbr3 با آزمون رنگ آمیزی آهن در سه غلظت متفاوت 0/05، 0/3 و 0/6 میلی گرم بر میلی لیتر نانوسامانه ها و همچنین تصویربرداری با استفاده از میکروسکوپ الکترونی عبوری تأیید شد. نتایج بررسی سمیت نانوسامانه ها در غلظت های مشابه نشان دهنده عدم سمیت به ویژه در غلظت های پایین بود. باتوجه به این مشاهدات می توان نتیجه گرفت که این سامانه قابلیت استفاده در ردیابی های هدفمند سلول های سرطان سینه را به منظور آزمون های تشخیصی و بررسی فرآیند پیشروی درمان، دارا است.