نقش اسید هیومیک، سولفات روی و اسید بوریک روی ویژگی های کمی و کیفی توت فرنگی(fragaria × ananassa duch.) رقم کاماروسا

توت فرنگی ازمیو‏ه های ریز مناطق معتدله است که جایگاه مهمی رادر رژیم غذایی انسان دارد. سولفات روی، اسید بوریک وهمچنین اسید هیومیک، به دلیل وجود ترکیبات هورمونی و عناصر، اثرات مفیدی در افزایش تولید و بهبود کیفیت محصولات کشاورزی دارد. در این تحقیق سعی شده است، تاثیر سطوح مختلف اسید هیومیک(ppm0،20 و 40)، سولفات روی(ppm0، 50 و 100) و اسیدبوربک(ppm0،50 و 100). روی برخی از ویژگی های رویشی، زایشی، کیفی و عمر انبارمانی توت فرنگی رقم کاماروسا بررسی گردد. بدین ترتیب، محلولپاشی بوته ها، توسط تیمار ها در دو مرحله 30 روز بعد از کشت نشا، و شروع گلدهی به صورت یک آزمایش فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 4 تکرار در شرایط گلخانه انجام گرفت. در زمان برداشت بسیاری از خصوصیات کیفی و کمی میوه ها مورد مطالعه قرار گرفت و سپس به منظورارزیابی کیفیت پس از برداشت، میوه ها در دمای 1درجه سانتی گراد و رطوبت نسبی 5±90 درصدانبار مانی شدند. به طور کلی نتایج آزمایش نشان داد، محلولپاشی در مرحله شروع گلدهی نسبت به 30 روز بعد از کشت نشا، سبب بهبود رشد رویشی و زایشی توت فرنگی گردید. ویزیگی های رویشی وزایشی در هر دو مرحله محلولپاشی نسبت به شاهد افزایش یافت و مرحله دوم محلولپاشی موثرتر بود. ویژگی های کیفی میوه های گیاهان تیمار شده، در زمان برداشت نظیر، کل مواد جامد محلول، آنتوسیانین، و....،نسبت به گیاهان شاهد نیز افزایش یافت و زمان دوم محلولپاشی این ویژگی های کیفی را بیشتر افزایش دادند. در بین تیمار های مورد استفاده، اسید هیومیکppm 40 بیشترین اثر را روی بهبود وِیژگی های رویشی، زایشی و کیفی و کمی میوه توت فرنگی داشت و سایر تیمار ها نیز با شاهد تفاوت معنی داری داشتند. همچنین طی مدت انبارمانی مشخص گردید، تیماراسید هیومیکppm 40 بیشترین اثر را روی افزایش فعالیت آنزیم کاتالاز آنزیم پراکسیداز، میزان آنتوسیانین، ترکیبات فنولی، استحکام میوه (سفتی)، کل مواد جامد محلول و اسید قابل تیتر و همچنین کمترین میزان نشت یونی، پراکسیداسیون لیپید ها، آب اکسیژنه، پوسیدگی داشته است و سایر تیمار ها نیز باعث افزایش عمر انبار مانی میوه توت فرنگی رقم کاماروسا شدند و با شاهد تفاوت معنی داری داشتند.