نقش واسطه ای ادراک بینایی در رابطه ی بین رشد حرکتی و پیشرفت تحصیلی

نظریه¬پردازان ادراکی - حرکتی معتقدند که یادگیری حرکتی مبداء یادگیری است و فرایندهای ذهنی عالی¬تر پس از رشد مناسب سیستم حرکتی، سیستم ادراکی و همچنین پیوندهای ارتباطی میان یادگیری حرکتی و ادراکی به وجود می¬آید. این دیدگاه مبنای شکل¬گیری الگویی در پژوهش حاضر بوده است که در آن رشد حرکتی از طریق رشد ادراک بینایی بر پیشرفت تحصیلی اثر می¬گذارد. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی است. گروه نمونه 180 دانش¬آموز دختر و پسر (90دختر و 90 پسر) با روش نمونه¬گیری خوشه¬ای انتخاب شدند. برای جمع¬آوری داده¬های مربوط به سنجش رشد حرکتی از آزمون رشد حرکتی لینکلن ازرتسکی، برای سنجش میزان ادراک بینایی و مهارت¬های مختلف آن از آزمون ادراک بینایی غیر وابسته به حرکت و برای تعیین پیشرفت تحصیلی دانش¬آموزان از نمرات دروس ریاضی و فارسی آنها در پایان دوره¬ی تحصیلی استفاده شد. نتایج نشان داد اثر مستقیم رشد حرکتی بر ادراک بینایی، اثر مستقیم ادراک بینایی بر پیشرفت تحصیلی و اثر غیرمستقیم رشد حرکتی بر پیشرفت تحصیلی از طریق ادراک بینایی معنادار است. همچنین تأثیر غیرمستقیم رشد حرکتی بر پیشرفت تحصیلی از طریق مولفه¬های ادراک بینایی مورد آزمون قرار گرفت که نتایج بدست آمده نقش واسطه¬ای مولفه¬های ثبات شکل بینایی، تشخیص شکل از زمینه و اکمال بینایی را نشان داد.