جایگاه عامل چهارم (مدیریت طرح) در پروژه های عمرانی کشور- مطالعه موردی قطار شهری مشهد

به منظور ایجاد یک تحول اساسی بصورت جامع و کاهش تصدی گری در بخش دولتی و تقویت بخش خصوصی و به ویژه علم محور و پژوهش محور نمودن فعالیت ها تا هدف آرمانی دستیابی به توسعه پایدار از جمله روش های کارآمد، استفاده از مشاور مدیریت طرح است. مدیریت طرح عهده دار بخشی از فعالیت ها و اقدامات کارفرما برای تعریف درست صورت مساله، تهیه شرح خدمات از نیازهای کارفرما برای دستیابی به اهداف در اجرای پروژه ها و بسیاری از دیگر انتظارات در بهره برداری و بهینه سازی و ارتقاء عملکرد فعالیت پروژه می باشد. مدیریت طرح در کنار کارفرما و همراه او به عنوان نماینده کارفرما بصورت حرفه ای و تخصصی و با استفاده از استانداردها و دانش روز دنیا که منطبق بر نیازهای محلی است نسبت به تعریف پروژه و تهیه سیاست ها و راهبردها برای مراحل مختلف انجام و بهره برداری از پروژه اقدام می نماید. جایگاه مدیریت طرح در این میان، افزایش دانش و قابلیت و توانایی های کارفرما برای انجام کارآمد هر فعالیت می باشد. در این پژوهش به بررسی جایگاه مدیریت طرح و شناسایی عوامل موثر در موفقیت و همچنین شناسایی موانع استقرار آن در پروژه های عمرانی پرداخته شده است. با توجه به نتایج بدست آمده سیستم های مدیریت طرح در پروژه های عمرانی قابل پیاده سازی بوده و عدم وجود اطلاعات کافی کارفرمایان نسبت به خدمات مدیریت طرح بعنوان اصلی ترین مانع و عدم شناخت ضرورت عامل چهارم در هماهنگی بین رئوس مثلث اجرای پروژه بعنوان مانعی دیگر که از نظر اهمیت فاصله چندانی با اصلی ترین مانع یاد شده ندارد در جهت استقرار آن می باشد.