اثر ایندومتاسین برتکوین کلیه موش

به طور رایج در نوزادان نارس برای درمان مجرای شریانی باز (pda) در زمان فعالیت گلومروژنزیزاز ایندومتاسین استفاده می شود. ایندومتاسین یک مهارکننده غیر اختصاصی سیکلواکسیژناز (cox) است که دارای اثرات نفروتوکسیک شناخته شده ای است ولی اثرات مرفولوژیکی این دارو ناشناخته است. هدف این مطالعه بررسی اثرات استفاده از این دارو در مراحل گلومروژنزیز (ابتدای تولد)بر تکوین پس از تولد کلیه در موش است. جهت بررسی اثر گذاری ایندومتاسین بر تکوین ورشد کلیه در این مطالعه به نوزادان موش تازه متولد شده نژاد nmri درروز صفر تولد چهار غلظت مختلف 0 ، 25، 50و 100 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن ایندومتاسین تزریق شد. پس از گذشت 21 روز و60 روز پس از تزریق موش های ماده کشته وکلیه چپ آنها جداشد. سپس کلیه ها برای بررسی های میکروسکوپی تثبیت، برش گیری ورنگ آمیزی شدند. نتایج مطاله ما نشان دادند که تزریق غلظت های 100و 50میلی گرم بر کیلوگرم ایندومتاسین دارای اثرات تخریبی بیشتری نسبت به غلظت 25 میلی گرم بر کیلوگرم ایندومتاسین بودند که با کاهش اندازه گلومرول، نازک شدن بخش قشری وکاهش تعداد گلومرول ها همراه بود(05/0 (p<. یافته ها نشان داد که ایندومتاسین دارای اثرات مهاری وطولانی مدت بسیار قوی در تنظیم تکوین کلیوی وعملکرد کلیوی است. بنابراین تیمار در روزهای ابتدایی پس از تولد با ایندومتاسین می تواند دارای اثرات تخریبی شدیدی رو تکوین پس از تولد کلیه باشد.