بهبود عملکرد حفاظت دیستانس خط انتقال مجهز به upfc با استفاده از روش شناسایی الگو

در این رساله، حفاظت خطوط جبران سازی شده با ادوات facts بررسی و راهکارهایی جهت حفاظت خطوط بدون جبران ساز، با جبران سازهای خازن سری و upfc ارائه شده است. در ابتدا چالش ها و مشکلات موجود در روش های رایج حفاظت دیستانس و مکانیابی خطا در خطوط انتقال جبران سازی شده بررسی گردیده است. همچنین، علاوه بر محیط نرم افزار، بخشی از نتایج توسط شبیه ساز بلادرنگِ opal-rt نیز جهت مدل‎سازی با دقت بالا استخراج گردیده است. نتایج نشان می دهد که امپدانس مولفه مثبت، که توسط رله های دیستانس اندازه گیری می شود، دیگر نشان دهنده فاصله رله تا محل وقوع خطا نیست. علاوه براین، نحوه تاثیر جبران سازهای سری-موازی بر پارامترهای خط انتقال و در نتیجه رفتار رله دیستانس نیز بررسی شده است. طبق نتایج حاصل و با توجه به پیچیدگی ها و عدم قطعیت های مساله، روش های هوشمند و شناسایی الگو جهت حفاظت خطوط جبران سازی شده پیشنهاد شده است. در مرحله اول با روش تبدیل هیپربولیکی s، سیگنال های خطا در خط جبران سازی شده با خازن سری به ماتریس زمان-فرکانس تجزیه گردیده و سپس با استخراج بردار ویژگی ها به عنوان ورودی ماشین بردار پشتیبان، طبقه بندی خطا، شناسایی ناحیه خطا (وقوع خطا در خط تحت حفاظت یا مجاور) و تخمین مکان خطا انجام می گیرد. بعد از بررسی کاربرد روش شناسایی الگو در خط با جبران ساز ثابت، کارایی روش در خط با upfc بررسی می گردد. با بکارگیری تبدیل s گسسته متعامد و نرمالِ سریع ویژگی های زمان-فرکانس موثری از سیگنال خطا استخراج می شود. تبدیل مذکور علاوه بر اینکه برای تحلیل سیگنال های ناایستا مناسب است، پیچیدگی محاسباتی در حد تبدیل فوریه سریع دارد. در خط با upfc، نوع خطا، وضعیت حلقه خطا (حضور یا عدم حضور جبران ساز) و ناحیه خطا با ماشین های بردار پشتیبان شناسایی و طبقه بندی می شوند. در نهایت، در خط با upfc، با ترکیب روش تبدیل هیپربولیکی s و مدل رگرسیون ماشین بردار پشتیبان محل خطا تخمین زده می شود.