اثر غلظت های مختلف ایندول بوتیریک اسید بر ریشه زایی قلمه های زیتون (olea europea l.) رقم مانزانیلا در سیستم میست و پاگرما

مطالعه حاضر، به منظور ارزیابی غلظت های مختلف ایندول بوتیریک اسید و تأثیر روش های مختلف گرمایش اعم از استفاده از لوله های آب گرم و یا هوای گرم در زیر بستر کشت در راندمان ریشه زایی قلمه های زیتون رقم مانزانیلا در شرایط میست انجام شد. درصد ریشه زایی، تعداد محل های زایش ریشه، تعداد ریشه، طول ریشه، قطر ریشه، وزن تر ریشه، وزن خشک ریشه، تعداد جوانه، تعداد برگ و طول جوانه در قالب طرح کاملا تصادفی در سه سطح شامل صفر (شاهد)، 2000 و 4000 میلی گرم در لیتر با شش تکرار مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاصل نشان دهنده بهبود شاخص های مختلف مورد ارزیابی در دو بستر بر اثر کاربرد ایندول بوتیریک اسید(iba) و همچنین نشان دهنده برتری اثر غلظت 4000 میلی گرم در لیتر نسبت به تیمار دیگر بود. غلظت 4000 میلی گرم در لیتر ایندول بوتیریک اسید در بستر هوای گرم باعث افزایش ریشه زایی (6/16برابر)، تعداد ریشه (6 برابر)، طول ریشه (7/3 برابر)، وزن خشک ریشه (3/5 برابر)، تعداد جوانه (6/4 برابر) و طول جوانه (2/4 برابر) نسبت به تیمار شاهد بود. بعلاوه، درصد ریشه زایی تحت تاثیر ایندول بوتیریک اسید به طور معنا داری تغییر کرد به طوری که در 2000 میلی گرم درلیتر تا 75% ودر 4000 میلی گرم در لیتر تا 91% افزایش یافت. با مقایسه اثر ایندول بوتیریک اسید بر شاخص درصد ریشه زایی در دو بستر آب گرم و هوای گرم می توان گفت که کاربرد iba در این دو بستر باعث افزایش معنی دار درصد ریشه زایی نسبت به تیمار شاهد بود اما این افزایش، در دو بستر نسبت به هم معنی دار نبود. با توجه به معنی دار بودن اثر غلظت های مختلف ایندول بوتیریک اسید در تمامی صفات مورد ارزیابی در بستر گرمایش با هوای گرم وهمچنین با توجه به مقایسه میانگین صفاتی مانند تعداد ریشه و تعداد محلهای زایش ریشه در بستر هوای گرم نسبت به بستر گرمایش با لوله آب گرم که در هر دو سطح 2000 و 4000 میلی گرم در لیتر معنی دار شدند می توان گفت که نتایج حاصل نشان از بهتر بودن بستر گرمایشی با هوای گرم نسبت به بستر گرمایشی با لوله های آب گرم داشت.