نقش ترجیح سبک تدریس اساتید و دانشجویان بر درگیری تحصیلی آنان در دانشگاه علوم پزشکی مشهد

مقدمه: یکی از اهداف دانشگاه ها ارتقای کیفیت آموزش و موفقیت تحصیلی دانشجویان است. از مهم ترین شاخص های نشان دهنده ی کیفیت نظام آموزشی، درگیری تحصیلی می باشد. درگیری تحصیلی فراگیران یکی از اهداف مهم هر نظام آموزشی است. بر این اساس، مطالعه ی حاضر با هدف بررسی نقش ترجیح سبک تدریس اساتید و دانشجویان بر درگیری تحصیلی آنان در دانشگاه علوم پزشکی مشهد انجام گردید. روش ها: این پژوهش از نظر نوع تحقیق، کاربردی و از لحاظ روش، توصیفی از نوع همبستگی می باشد. جامعه آماری پژوهش، شامل کلیه ی اساتید و دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی مشهد بود. روش نمونه گیری در این تحقیق، نمونه گیری طبقه ای است که بر اساس فرمول کوکران نمونه ای به حجم 50 نفر از اساتید انتخاب گردید و از میان دانشجویان هریک از اساتید انتخاب شده، 10 نفر مورد بررسی قرارگرفتند. پرسش نامه ها به دو صورت الکترونیکی و کاغذی در اختیار 50 استاد و 500 دانشجو قرار گرفت. ترجیح سبک تدریس اساتید و دانشجویان با پرسش نامه موسی پور (1377) و درگیری تحصیلی با پرسش نامه زرنگ (1391) ارزیابی شد. پایایی هر سه پرسش نامه از طریق ضریب آلفای کرونباخ احراز گردید. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون های: t مستقل، ضریب رگرسیون چندگانه، تحلیل واریانس، تحلیل واریانس چند متغیره (mnova) و من ویتنی انجام شد. یافته ها: نتایج تحقیق نشان داد که دانشجویان سبک تدریس دانشجو محور را بیش از سبک تدریس استاد محور ترجیح داده و در سطح بالاتری ارزش گذاری نمودند. یافته های پژوهش نشان داد که بین سبک تدریس دانشجو محوری با درگیری تحصیلی دانشجویان رابطه ی معنادار وجود دارد. همچنین بین ترجیح سبک تدریس استاد محور با درگیری تحصیلی دانشجویان رابطه معناداری مشاهده نشد. مقایسه سبک تدریس دانشجویان و درگیری تحصیلی آنان بر حسب جنسیت نشان داد که دانشجویان دختر، سبک تدریس دانشجو محور و دانشجویان پسر سبک تدریس استاد محور را در سطح بالاتری ارزش گذاری نمودند. همچنین دانشجویان دختر، در مقایسه با دانشجویان پسر از درگیری تحصیلی در سطح بالاتری برخوردار می باشند. همچنین بین ترجیح سبک تدریس اساتید برحسب سابقه ی تدریس، جنس و رتبه علمی، رابطه معنی داری مشاهده نشد. نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده، پیشنهاد می شود به تطابق ترجیح سبک های تدریس اساتید با ترجیح سبک های تدریس دانشجویان و یا به عبارتی به تعامل تدریس- یادگیری توجه بیشتری شود.