اثر تغییرات توأم تدریجی شوری و دما بر بافت آبشش و کلیه ماهی کپور معمولی

فاکتور¬های زیست محیطی از جمله شوری و دما می¬توانند بر فیزیولوژی و کارایی رشد در ماهی¬ها موثر باشند، ازاین روممکن است بسیاری از اندام¬های داخلی آنها از جمله کلیه و آبشش، دامنه وسیعی از تغییرات مورفولوژی و عملکرد را نشان دهند. بدین منظور بچه ماهیان به مدت 21 روز در گروه¬های دمایی 20، 25 و 30 درجه سانتی¬گراد در سه سطح شوری صفر، 5 و ppt10 نگهداری شدند و تغییرات بافتی آبشش و کلیه ماهی کپور معمولی مورد بررسی قرار گرفته است. نمونه¬برداری در روز¬های 7 و21 انجام شد، نمونه¬ها پس از بیومتری به آزمایشگاه منتقل گردید و بافت¬های مورد نظر جدا و در محلول بوئن به مدت 48-24 ساعت فیکس گردید. به منظور بررسی سلول¬های کلراید در بافت آبشش و سلول¬های گلومرول در بافت کلیه ماهی به ترتیب از رنگ-آمیزی پاس-هماتوکسیلین و رنگ¬آمیزی هماتوکسیلین-¬ائوزین استفاده شد. نتایج حاصل از این بررسی نشان داد مساحت شبکه گلومرول با افزایش دما بطور معنی¬داری کم شده و بیشترین مساحت شبکه گلومرولی در دمای 20 درجه سانتی¬گراد مشاهده شد (p<0.05). همچنین اختلاف معنی¬دار بین شوری¬های ppt0 و ppt10 مشاهده شد (p<0.05). از نظر تعداد شبکه گلومرولی بین روزهای 7 و 21 اختلاف معنی¬دار آماری مشاهده نشد (p>0.05) و بین دما¬های 20 با 25 و 30 درجه سانتی¬گراد اختلاف معنی¬دار وجود داشت (p<0.05)، اما بین دمای 25 و 30 درجه سانتی¬گراد اختلاف معنی¬داری وجود نداشت (p>0.05). اثر شوری بر تعداد شبکه گلومرولی (p>0.05) کمتر از اثر دما (p<0.05) بود و اختلاف معنی¬داری بین داده¬ها دیده نشد. همچنین نتایج نشان داد که تعداد و مساحت سلول¬های کلراید با بالا رفتن شوری و دما افزایش یافت و بیشترین تعداد و مساحت سلول¬های کلراید در دمای 30 درجه سانتی¬گراد و شوری ppt10 مشاهده شد. در نهایت می¬توان گفت، تعداد و مساحت سلول¬های کلراید در آبشش و تعداد و مساحت شبکه گلومرولی در کلیه تحت تأثیر دو فاکتور محیطی شوری و دما قرار دارند. در نهایت می¬توان گفت، تعداد و مساحت سلول¬های کلراید در آبشش و تعداد و مساحت شبکه گلومرولی در کلیه تحت تأثیر دو فاکتور محیطی شوری و دما قرار دارند.