اثر ارتفاع از سطح دریا بر میزان عملکرد قارچ پوسیدگی سفید در گرده بینه های ممرز (carpinus betulus) و راش (fagus orientalis) در جنگل آموزشی و پژوهشی دکتر بهرام نیا

در این تحقیق به منظور تعیین ویژگی های شیمیایی (میزان سلولز، لیگنین، خاکستر و مواد استخراجی)، تهیه مقاطع میکروسکوپی (مطالعه ساختار سلولی) و نیز کشت و شناسایی برخی از قارچ های عامل پوسیدگی سفید از گرده بینه های راش و ممرز افتاده در ارتفاعات 300 و 800 متر از سطح دریا در جنگل آموزشی و پژوهشی دکتر بهرام نیا نمونه هایی تهیه و مورد بررسی قرارگرفت. میزان لیگنین چوب راش سالم در ایران بر اساس منابع 71/34 درصد اعلام گردیده که در نتایج بدست آمده برای چوب تخریب شده راش در ارتفاع 300 متر به طور متوسط 24/19 درصد و در ارتفاع 800 متری از سطح دریا 75/21 درصد محاسبه گردید. در رابطه با چوب ممرز نیز میزان لیگنین که در چوب سالم 33/20 درصد محاسبه شده است، در چوب پوسیده و در ارتفاع 300 متر از سطح دریا 48/15 درصد و در ارتفاع 800 متر 41/18 بدست آمد. بنابراین و با توجه به آنالیزهای انجام شده با افزایش ارتفاع از 300 به 800 متر میزان لیگنین برای چوب پوسیده راش بین 2 تا 3 درصد و برای ممرز تا حدود 3 درصد در میانگین افزایش یافته است، همچنین میزان سلولز چوب راش پوسیده 8 درصد و برای ممرز پوسیده 5 درصد به طور متوسط افزایش یافته است. خاکستر در هر دو گونه چوبی به اندازه 17/0 درصد کاهش نشان می دهد و در انتها مواد استخراجی راش 6/0 درصد و برای ممرز 3/0 درصد به طور متوسط کاهش یافته است. همچنین انحراف معیارهای اندازه گیری شده نشان دادند که میزان لیگنین و سلولز نسبت به تغییر ارتفاع تغییرپذیرتر از مواد استخراجی و خاکستر هستند. در بررسی میزان پوسیدگی مطالعات نشان داد که تمامی نمونه های مذکور آلوده به قارچ بوده و آثار تخریب قارچی در همه ی آنها دیده شد، در این میان سلول های اشعه و پارانشیمی به علت زنده بودن و دارا بودن مواد پروتوپلاستی بیشترین میزان آلودگی را نشان دادند. همچنین تصاویر میکروسکوپی حاکی از آن بودند که با افزایش ارتفاع از 300 به 800 متر میزان آلودگی قارچی و تخریب سلول های چوب توسط قارچ های پوسیدگی سفید کاهش یافته است.در این بررسی تعدادی از قارچ های عامل پوسیدگی سفید از جمله trametes versicolo، trichaptum biforme و schizophylum commone کشت و شناسایی شدند.